Bij de start van dit detentiecentra heeft vast en zeker niemand bedoeld dat deze cellen ooit zouden worden gebruikt voor zieke asielzoekers. Het systeem was er voor vitale bolletjesslikkers. De vloek van de boze daad leidde tot iets rampzaligs. Soms hoogbejaarde mensen worden hier achtergevangenisdeuren gezet. Soms ernstig zieke mensen worden hier opgesloten. Soms zijn er ernstige problemen met hun medicijnen. Opmerkelijk vind ik hoe lang het geduurd heeft voordat er over een brede linie ernstige vragen en zorgen gingen klinken over het niet goed functioneren van de medische opvang, verzorging en ook de medische advisering in de vreemdelingenbewaring. Eergisteren was er een rondetafelgesprek over het werk van het Bureau Medische Advisering tussen de Directie Migratiebeleid, het Bureau Medische Advisering en advocaten en wetenschappers. Ondermeer ging het over de onafhankelijkheid en onpartijdigheid van het Bureau Medische Advisering, dat de IND zwaarwegend advies geeft. Is de IND-arts een gevaar voor de zorg?
Europees Comité voor Sociale Rechten van de Raad van Europa: immediate measure opvang
Op 25 oktober 2013 kwam het ECSR met een voorlopig besluit nav de klacht van de PKN over het recht op voedsel, kleding en onderdak. De Nederlandse overheid moet zorgen voor basale voorzieningen voor mensen zonder rechtmatig verblijf die in Nederland leven. De bodemprocedure voor een permanent recht op opvang loopt nog.
Het ECSR oordeelt dat “In light of Rule 36, it considers that the persons concerned by the complaint evidently find themselves at risk of serious irreparable harm to their lives and their integrity when being excluded from access to shelter, food and clothing” en nodigt voorts Nederland uit tot het nemen van maatregelen: “adopt all possible measures with a view to avoiding serious, irreparable injury to the integrity of persons at immediate risk of destitution, through the implementation of a co-ordinated approach at national and municipal levels with a view to ensuring that their basic needs (shelter, clothes and food) are met”.
De bewindsman staatssecretaris F. Teeven zegt echter te begrijpen dat het de ECSR vooral gaat om vreemdelingen in een medische noodsituatie. Hij meent geen uitvoering aan dit vonnis te geven omdat in Nederland door de overheid al gezorgd wordt voor vreemdelingen in medisch precaire situaties., volgens hem. En wie actief werkt aan de eigen terugkeer naar elders krijgt immers onderdak van de Rijksoverheid, zegt hij. Wij voorzien dat de Nederlandse rechter weer bij de praktische uitvoering van het vonnis betrokken moet worden.
Wij bepleiten op korte termijn tien dingen:
Klinker geen ongedocumenteerde mensen in winters klimaat.
Raadpleeg een onafhankelijk arts of psychiater voordat iemand in detentie wordt opgesloten.
Begeleid extra-kwetsbare mensen, sluit ze niet op en helemaal niet in een isoleercel.
Geef informatie over het aantal zelfmoorden en overlijdens in de detentiecentra. Het hoge gebruik van de isoleercellen, 900 maal per jaar, vergt een zorgvuldige monitoring.
Maak gebruik van borgsom, garantstelling, open instellingen. Die zijn al een succes gebleken.
Laat de deuren van de cellen 24 uur per etmaal open.*Geef verlof tot begeleid bezoek aan terminale familieleden.
Onttrek de detentiecentra aan de werking van de Penitentiaire Beginselenwet.
Schaf het illegalenquotum af, waarbij de politie gehouden is om vierduizend ongedocumenteerden per jaar in de boeien te slaan. Sluit het jachtseizoen als er geen actief aanhoudingsbeleid zou gelden.
Laat de gedetineerden hun mobieltje in de cel mogen gebruiken, dat is nu volstrekt verboden.
Laten we in eigen land de mensenrechten weer gaan respecteren, ook wat onze ongedocumenteerden aangaat. Daarvoor blijven wij samen met de wakes bij het Justitieel Complex Schiphol en het Detentiecentrum Rotterdam opkomen.
Hoe is de situatie nu, vertellen we elkaar elke eerste zondag hier op de wake bij Kamp Zeist. Och niet veel anders dan een maand geleden of een halfjaar geleden. Ja, een berichtje dat asiel zoekers in procedure vrijwilligerswerk mogen doen. En dat uitgeprocedeerde asielzoekers niet op straat gezet mogen worden, maar staatssecretaris Teeven heeft er geen boodschap aan. Verder nog even beroerd voor de vluchtelingen die de hoop hebben en hadden om elders een betere toekomst te vinden. Nog even beroerd voor de mensen die hier in dit kamp zitten, uitgeprocedeerd, geen toekomst. Verdriet veel verdriet.
Op 2 november, Allerzielen gedenken we de doden. Dat was gisteren. Dit doen we ook vandaag op 3 november weer. Een dag die veel kerken gedachteniszondag noemen. Heer herinner u de namen. Dat willen we hier ook doen, maar even niet van een dierbare die we kennen. Hier en nu willen we stilstaan bij al de omgekomen vluchtelingen, Dat zijn er zo veel. Veel te veel. Sinds 1993 al meer dan 17.000 maar het zullen er meer zijn omdat er veel niet geregistreerd wordt. We willen stilstaan bij die mensen in wankele bootjes die verdronken in de donkere golven van de Middellandse zee. Mensen die Europa wilden bereiken. De afstand tussen Noord-Afrika en de eilanden Lampedusa en Malta is relatief kort, maar levensgevaarlijk op de te volle en krakkemikkige bootjes tussen gevaarlijke stromingen. En dan worden ze ook nog barbaars behandeld door mensen smokkelaars. Op 3 oktober een maand geleden vlak voor het eiland Lampedusa, verdronken er 366 mensen en een week later nog eens 50 mensen. Heer herinner u de namen. Die mensen willen we gedenken.
De Middellandse zee is een begraafplaats aan het worden zei Joseph Muscat de premier van Malta. En de hoogste chef van de vluchtelingenorganisatie van de VN, Antonio Guterres had het over de bereidheid van vluchtelingen die steeds grotere risico’s nemen om Europa te bereiken. Op de vlucht voor kogels en bommen en armoede, sterven ze al in de zee voor een asiel wat ze nooit kregen, aldus Guterres
De mensen die het wel halen worden in de al overvolle opvangcentra gezet. Mens onterend. Kom over en help ons roept ook de Italiaanse regering waartoe Lampedusa behoort. Paus Franciscus bezocht het eiland en droeg er een mis op, ter nagedachtenis van de doden in aanwezigheid van de asielzoekers, De eucharistie werd gevierd met een kelk van wrakhout. De Paus haalde uit naar de hoge Pieten die beslissingen nemen tot leed van deze immigranten. Het streven naar geluk voor je zelf maakt de mensen ongevoelig voor het leed van de anderen zei de Paus.
Want wat doet de rest van Europa? De rijke landen met hun regeringen? Met man en macht proberen ze te voorkomen dat de vluchtelingen binnenkomen. Laat ze geen asiel aanvragen. Ze maken liever afspraken met de verkeerde regiems in Afrika of waar dan ook zodat de vluchtelingen terug gestuurd worden en hun leven niet zeker zijn. Geen politieke verantwoordelijkheid nemen ondanks alle verdragen hierover die geratificeerd zijn. Daar doet ook de Nederlandse regering aan mee. Premier Rutte heeft het over de ellende in Syrië dat we wel 50 mensen meer kunnen opvangen. Het is om te huilen. Staatssecretaris Teeven maakt er dan onder druk van partijen 250 van. Het blijft om te huilen
Daarom ja daarom houden wij hier elke eerste zondag van de maand een wake, nu al bijna honderd keer. Een wake als steun voor de vluchtelingen een wake voor de heersers opdat hun ogen open mogen gaan en er barmhartigheid mag zijn. Als Raden van Kerken in Soest en Zeist, als christenen kennen we de paaswake. We herdenken in de nacht na de kruisiging, dat Jezus zal opstaan. Het feest van het licht van het levende water van de vreugde van een blijde toekomst. Hier hebben we een wake voor de doden van het donkere water, maar we hebben ook een wake voor de levenden. Voor de dromen van de vluchteling. En laat de dromen niet slapen. We waken voor de gerechtigheid. We waken tot de verrijzenis. Gijs Wildeman
Dinsdag buigen de Europese ministers van Justitie zich over de tragedie bij Lampedusa. Italië zal een klemmend beroep doen op de EU-collega’s om te helpen bij de opvang van de vluchtelingenstroom. Tot nu toe zijn die daar nauwelijks toe bereid.
Volgens de Hoge Commissaris voor de vluchtelingen van de V.N. maken kinderen de helft uit van de 15 mln. vluchtelingen die jaarlijks over de hele wereld hun land ontvluchten. Een droevig record vorig jaar van 21.000 asielaanvragen door alleenstaande kinderen. Deze astronomisch hoge getallen zijn adembenemend.
Binnen onze landsgrenzen zochten 200 uitgeprocedeerde asielzoekers van nacht tot nacht onderdak sinds zij maandag de Vluchtflat in Amsterdam moesten verlaten. De eerste nacht brachten zij door in een kraakpand, nacht 2 in de Watergraafsmeerkerk, nacht 3 in kerken in Amsterdam Noord, toen werd een pand op de Weteringschans voor hen gekraakt. Zonder papieren blijft het half werk.
De tijd voor half werk is al lang voorbij, zei Eduard Nazarski van Amnesty International op 3 september jl over het detentiebeleid van de overheid. Tien dagen daarna kwam de brief van staatssecretaris Teeven in de publiciteit. Inderdaad, de staatssecretaris stelt dat hij alleen voor de helft van het vreemdelingenbeleidsterrein iets kan verbeteren. Hij komt met een versoepeling van het detentiebeleid voor vreemdelingen die geen overlast bezorgen. Dat klinkt positief. De cellencapaciteit wordt gehalveerd tot 933, dat is ongeveer het huidige aantal cellen in gebruik, alleen bij hoge uitzondering zouden gezinnen met kinderen nog worden gedetineerd, er wordt gekeken of het visiteren aan het lijf kan worden vervangen door bodyscans, het voornemen bestaat om (ook voortaan) minstens twee uur bezoek per week toe te staan. Wij vinden elk voornemen tot verbetering, hoe dan ook, een voornemen dat ons positief moet stemmen.
Ongeveer de helft van de gedetineerden in Nederland, de voor de overheid moeilijkste helft, blijkt onuitzetbaar, wordt al vele jaren geklinkerd en teveel daarvan worden daarna weer opnieuw gedetineerd. (Volgens het Meldpunt Vreemdelingendetentie soms tot 11 keer.) De andere helft is nu in het septembervoorstel van de staatssecretaris onderwerp van nieuw beleid. De moeilijke groep van onuitzetbaren lijkt geen verbeteringen te ondergaan. Wij vrezen dat de asielzoekers op half werk getrakteerd worden. We verkeren nu in een de politiek welgevallige mistbank, wie weet in welke mate de gedetineerden er in de komende praktijk beter op gaan worden? Binnen kortere of langere tijd zullen we hier geconfronteerd worden met gevolgen van de uitvoering van het aangeduide gehumaniseerde detentiebeleid.
Mogen we het een stap vooruit noemen dat, zoals veertien jaar geleden een aantal fractie-woordvoerders in de Tweede Kamer, de staatssecretaris nu zelf stelt: “Als vreemdelingen heel lang in detentie zitten,wordt de animo om terug te keren steeds kleiner. Dus ook inhoudelijk gezien is er veel voor te zeggen om efficiënter met dit middel om te gaan.”
Inhoudelijk? Hoe het ook zij, we blijven hopen dat menselijkheid terrein moge winnen. We hopen op het humaan behandelen van mensen zonder strafblad. De hemel beware hen en ons. Wij blijven hopen en waken.
Het Meldpunt vreemdelingendetentie constateert in zijn september nieuwsbrief een forse stijging in het aantal klachten over de medische zorg, isolatie, bejegening en contact met de buitenwereld, geweld bij uitzettingen, plaatsing van hongerstakers in isoleercellen, enz De beoogde scheiding in twee regimes baart het Meldpunt grote zorgen. Bij het verblijfsregime meer tijd de celdeur open maar binnen de beperkte ruimte van de afdeling neemt de gevangenissfeer niet weg. Voor het beheersregime met 23 uur per etmaal de celdeur op slot bestaat beduchtheid bij het Meldpunt vanwege de vergaande beperkingen van de persoonlijke vrijheid. Met de gedetineerden moeten wij afwachten tot en of de wetsvoorstellen een concretere invulling verschaffen. We blijven met U hopen op menselijkheid en ontferming.
Volgens TV programma De Vijfde Dag woensdag jl. heeft de IND tussen Kerst en Oudjaar een doodziek meisje uit Georgië uitgezet met haar familie naar Polen. Bij Renata Agamiryan (6 jaar) werd een dag later acute leukemie geconstateerd. Wegens het negeren van hulpverzoeken overweegt een Poolse mensenrechtenorganisatie een rechtszaak aan te spannen tegen de Nederlandse staat. In de op gang komende discussie, zegt staatssecretaris Teeven in de Volkskrant van eergisteren, dat er geen bezwaar was om Renata uit te zetten, want:” Binnen de EU . kunnen we ervan uitgaan dat goede medische zorg in alle lidstaten gegeven wordt. Alleen als iemand iets heeft waarvoor direct ingrijpen noodzakelijk is, zoals bij een hartinfact, dan wordt de vlucht uitgesteld.” Als de ouders 5 dagen later bij de dokter waren gekomen, had zij het volgens de Poolse artsen niet overleefd. Moeten we ernstige zorgen hebben over de medische zorg hier en in de andere 3 detentiecentra? Bijna de helft van de klachten ingediend bij het Meldpunt Vreemdelingendetentie van stichting LOS gaat over de medische zorg.
Terwijl we in Nederland om de beurt vakantie houden, voor zo ver dat ons mogelijk is, gaat het opgesloten houden van ongedocumenteerden gestoord door. 30°C in de cel?
Staatssecretaris Teeven zit in de zomerse hitte zich waarschijnlijk suf te peinzen hoe hij het toch al ongehoord humane vreemdelingenbeleid en detentiebedrijf in ons land op parlementair verzoek humaan kan maken. We hebben hier tal van mogelijkheden daartoe opgesomd, citerend uit een onafgebroken reeks rapporten, adviezen, onderzoeken en voorbeelden uit andere landen. Die optocht van publicaties gaat door, zoals de wakes op Schiphol, in Rotterdam en hier doorgaan. U weet waarom!
De hooglereraren Staring en van Swaaningen van de Erasmus School of Law vulden een themanummer van het Tijdschrift over Cultuur en Criminaliteit over wat ons hier bijeen brengt. Het buitensluitend beleid van de overheid is blind en doof voor veel onderzoek dat vaststelt dat strengheid in het vreemdelingenbeleid averechts werkt.
Het College Rechten van de Mens geeft recent een lange reeks aanbevelingen Velen klinken ons bekend in de oren. Voor de Staatssecretaris ongetwijfeld ook. Een greep, soms in mijn woorden:
Verruim het aantal projecten voor alternatieve vreemdelingenbewaring;
Verzeker voldoende zinvolle dagbesteding voor gedetineerden;
Bied hen toegankelijke medische en ook psychiatrische zorg;
Beëindig de vreemdelingendetentie van kinderen;
Trek de voorstellen in voor opslag van biomedische gegevens van vreemdelingen;
Regel dat kosten van een onmisbare medische tolk voor hen worden vergoed;
Breng het fatsoen terug in de visitaties aan het lichaam;
Vreemdelingen moeten altijd veilig aangifte kunnen doen, zonder meteen gedetineerd te worden
Geen strafbaarstelling van illegaal verblijf voor onuitzetbaren.
Positief nieuws:
De aanklacht tegen de Nederlandse overheid van de Protestantse Kerk in Nederland samen met de Conference of European Churches wegens schending van het Europese Handvest is ontvankelijk verklaard. Het gaat over geen voedsel, kleding en opvang bieden aan mensen die dat nodig hebben. Over enkele maanden volgt een inhoudelijke uitspraak. In de klacht worden de mensen uit de Vluchtkerk als een van de voorbeelden genoemd.
Het recht om asiel aan te vragen staat in de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens, artikel 14. De term asiel komt van het Griekse woord ‘asulon’ en betekent iets als ‘plaats waar niet geroofd wordt’, een ‘vrijplaats’. Onder ‘asiel’ verstaan we nu een toevluchtsoord dat bescherming biedt tegen gevaren en vervolging.
In het Vluchtelingenverdrag uit 1955 is dat recht om asiel aan te vragen verder uitgelegd. Er staat dat een persoon die uit gegronde vrees voor vervolging wegens zijn ras, godsdienst, nationaliteit, het behoren tot een bepaalde sociale groep of zijn politieke overtuiging zijn land moet verlaten, in een ander land asiel moet worden verleend.
In de politiek, de media en onder de burgerij is bij tijd en wijle onrust over het aantal vluchtelingen dat asiel vraagt in Nederland. Van alle asielzoekers die naar het westen komen wordt meer dan de helft na onderzoek niet erkend als vluchteling en teruggestuurd.
Zij werden wel erkend en mochten blijven:
Bob Marley, Gene Simmons, Mika, Miriam Makebe, Gloria Estefan, de familie Von Trapp, Chopin, Thomas Mann, Kader Abdollah, Salvador Dali, Marlene Dietrich, Milos Forman, Madeleine Albright, Jean-Luc Dehaene, Albert Einstein en Anne Frank. Allen moesten hun land verlaten uit angst voor onderdrukking, gevangenschap of (burger)oorlog. Sommigen bleven voor kortere tijd, anderen voorgoed.
Hebben Uitgeprocedeerden ook rechten?
Twee asielzoekers, een man (21) uit Sierra Leone en een vrouw (29) uit Mali, dienden onlangs een klacht in omdat ze vanwege hun hongerstaking in een isoleercel met camerabewaking werden geplaatst. Ze kregen gelijk van de commissie van toezicht van het Justitieel Centrum Schiphol
Als gedetineerden in een isoleercel zitten, betekent dit dat zij 23 uur per dag in een ruimte verblijven met alleen een matras, een zitje, een toilet en een wastafel. Zij mogen een uur naar buiten, in een luchtkooi. Uit medische literatuur blijkt dat deze behandeling kan leiden tot psychische beschadiging, waaronder angstaanvallen, paniek, concentratiestoornissen of psychoses.
Het gebruik van isoleercellen is volgens de advocatenvereniging ‘een structurele mensenrechtenschending’.
Illegaal en recht.. (uit het jaarverslag van STIL)
Solidariteitsorganisatie STIL uit Utrecht geeft humanitaire noodhulp aan vluchtelingen en migranten zonder verblijfsvergunning en komt op voor hun belangen. Dagelijks heeft STIL te maken met vluchtelingen die op straat gezet zijn, soms na jarenlang verblijf in asielzoekerscentra, soms twee weken na aankomst in Nederland. Vaak verkeren ze in medische en /of humanitaire nood.
Bij STIL kloppen in een jaar meer dan 200 mensen aan die op straat staan en geen kant op kunnen. Ze mogen niet werken, zich niet verzekeren tegen ziektekosten en hebben geen toegang tot opvang of bijstand.
Wij helpen dan medisch noodzakelijke zorg te regelen. Dat kan gaan om medicijnen, een verloskundige, psychische hulp, huisarts of tandarts. (zie elders- medische hulp). Ook kijken we naar juridische mogelijkheden
STIL signaleerde in 2012 een toename van het aantal mensen dat in onze ogen in een volstrekt onverantwoorde, zorgelijke en soms zelfs levensbedreigende situatie terecht kwam doordat ze op straat gezet waren (meestal als uitgeprocedeerd vluchteling, soms nog in procedure) waarbij er onvoldoende nazorg geregeld was in de zin van uitleg over waar en hoe de nodige medicijnen en zorg te krijgen.
Ze hebben daar wel recht op! Maar de weg weten ze niet.
Hierdoor ontmoetten we in 2012 relatief veel mensen in schrijnende medische situaties. Dit is op zich altijd al het geval geweest bij STIL, echter de ernst van de medische nood en het aantal mensen in de problemen zijn toegenomen. Dit vinden wij zeer zorgwekkend. Het ging bijvoorbeeld om mensen met ernstige suikerziekte, erge pijnklachten of in erg verwarde (kwetsbare) toestand.
Het probleem van de vele dakloze vluchtelingen is niet (meer) op te vangen door organisaties zoals STIL, kerken en particulieren. De nood is te groot, te ernstig, we kunnen te weinig oplossingen bieden en het gaat om te veel mensen.
Fietsen langs locaties van migratie op Wereldvluchtelingendag 20 juni 2013.
We beleefden met de groep fietsers een bijzondere dag van uitersten: langs prachtige routes door de historische binnenstad van Utrecht en de bossen van Zeist, van eten en drinken in mooie tuinen tot een ijsje in de regen. Fietsen langs rechteloze illegalen en langs plekken van hoop voor kinderen en vluchteling-studenten.We hoorden verhalen van vluchtelingen van nu en van vroeger. Eén ding werd overduidelijk: migratie is van alle tijden, levert moeilijkheden op, maar brengt ook veel goeds.
Vrolijkheid voor kinderen in asielzoekerscentra
Direct naast het startpunt bij het Protestants landelijk dienstencentrum ligt een asielzoekerscentrum (AZC). We bezoeken daar De Vrolijkheid, een netwerk van kunstenaars, theatermakers en musici. Ze helpen kinderen in de 35 Nederlandse AZC’s om hun ervaringen creatief te verwerken, hun talenten te ontdekken en vrolijkheid in hun leven te brengen. Coördinator Jos de Vida: “Ik vind het moeilijk dat zoveel kinderen hun ouders moeten verzorgen en voor hen moeten tolken. Maar het is mooi om de veerkracht en de talenten van kinderen te zien.”
Ondersteuning van illegalen We fietsen langs twee plekken waar uitgeprocedeerde vluchtelingen of mensen zonder papieren hulp kunnen krijgen. We kunnen niet naar binnen, mogen niet fotograferen. In en voor het kleine pand van STIL is het een drukte van belang. Sommige mensen lijken gelaten, anderen gestresst. Een Irakees ontbloot zijn bovenlichaam: ze hebben hem in Irak een nier ontnomen. Hij slaapt al 8 maanden op straat, wordt geregeld opgepakt. Een rusteloos onzeker leven. We fietsen langs het Ubuntu Huis waar o.a. activiteiten zijn voor dakloze vluchtelingen.
Drie vluchtelingenstromen in de Waalsekerk We krijgen een rondleiding door de Waals Pieterskerk, de oudste kerk vanUtrecht (1048) en drinken koffie in de prachtige tuin vol kruiden met passende bijbelteksten. In de 16e eeuw vluchtten Waalse protestanten naarNederland. Deze Franstalige kerk is door hen opgericht. Later zochten de protestantse Hugenoten uit Frankrijk hier ook hun toevlucht. De derde stroom vluchtelingen (Franstalige Afrikanen) heeft voor verjonging van de kerk gezorgd. Een boeiende mix van culturen.
Doopsgezinden met roots over de hele wereld Op bezoek bij een onopvallende Doopsgezinde kerk in een voormalige brouwerij. Rita van der Wijk-Kaethler vertelt de vluchtgeschiedenis van haar eigen familie: van Pruissen, Polen naar Zuid Rusland, Siberië, Paraguay en Canada, soms om religieuze, maar ook om economische redenen. Zelf geboren en getogen in Paraguay, liep ze op het Doopsgezinde Wereldcongres in Amerika haar huidige Nederlandse man tegen het lijf. In de kerk zaten vroeger de vrouwen en kinderen in het midden en de mannen aan de zijkanten er omheen om hen te beschermen.
UAF laat vluchtelingen studeren Marriëtte Flipse van UAF vertelt ons wat een kapitaalvernietiging het is als hoogopgeleide vluchtelingen in Nederland laaggeschoold werk moeten doen of als vluchtelingen een afwachtend passief bestaan leiden. Het UAF helpt jaarlijks zo’n 300 vluchteling studenten met studie en werk. De directeur met Iraanse roots heeft ooit zelf via het UAF kunnen studeren. Een opbeurend verhaal. Hier zijn vluchtelingen geen slachtoffers, maar krijgen ze kansen om hun talenten te benutten in Nederland of later weer in hun land van herkomst.
Evangelische Broedergemeenschap in Zeist We vervolgen onze weg naar Zeist via een prachtige groene route over de Bisschopswetering, een verborgen weg die de Utrechtse bisschop nam toen de katholieken onderdrukt werden. We fietsen langs Slot Zeist en lunchen in de prachtige tuin van de Evangelische Broedergemeente. Opgericht na de dood van de Tsjechische hervormer Johannes Hus in 1415, in de 17e eeuw hevig vervolgd. In de 18eeeuw stichtte Hernhutter graaf Zinzendorf in Zeist een bloeiende ondernemende christelijke gemeenschap, die veel welvaart bracht. Tegenwoordig bestaat de Zeister gemeenschap voor een groot deel uit Surinaamse Nederlanders. Binnenkort vieren zij 150 jaar afschaffing van de slavernij. Tegenover het Broederplein is ook een Zusterplein, waar de protestantse ontwikkelingsorganisatie ICCO voor haar intrek bij Kerk in Actie jarenlang huisde.
Uitgekotst of welkom geheten Tijdens onze tocht door de bossen begint het langzaam steeds harder te regenen. We krijgen juist op dat moment een ijsje en schuilen in de ‘rijdende kerk’. Somaliër Samatar vertelt daar zijn vluchtverhaal: met tantes en zussen als 6-jarige op de vlucht van Noord Somalië naar Ethiopië. Na lang zoeken weer herenigd met zijn ouders, die 2 jaar later met hun gezin per vliegtuig via Rome naar Nederland vluchten. Als 8-jarige een week gevangen gezeten op Schiphol, teruggestuurd naar vliegveld Rome, uitgehongerd bedelen bij toeristen, teruggestuurd naar Ethiopië. In de burgeroorlog die daar net uitbreekt, worden enkele Somaliërs vermoord. Er ontstaat een schandaal: Nederland en Italië hebben vluchtelingen geen bescherming geboden. Dit is de redding van Samad en zijn familie. Ze worden uitgenodigde vluchteling in Nederland. Zo groot kan het verschil zijn als er wel of niet geloofd wordt in jouw verhaal. Zonder hard bewijs worden vluchtelingen met wantrouwen bejegend…
Een wake bij gevangen vluchtelingen in Kamp Zeist We doen tot slot mee aan bij de wake in Kamp Zeist, die omliggende kerken maandelijks houden sinds in 2005 bij de brand in de gevangenis op Schiphol vluchtelingen om het leven kwamen. De kerken blijven dit doen totdat er geen vluchtelingen meer onschuldig gevangen gezet worden. We zingen: “Als alles duister is, ontsteek dan een lichtend vuur dat nooit meer dooft”. We horen verhalen van het onrecht dat vluchtelingen in Nederland wordt aangedaan. We plaatsen bloemen in de hekken.
Boeiende mede fietsers Daarna ondernemen we de terugtocht naar Utrecht. Boeiend zijn ook de gesprekken onderweg met onbekende mede fietsers, allen begaan en soms zeer actief betrokken bij vluchtelingen of zelf vluchteling. Aangenaam gezelschap om een dag mee op te fietsen. Bekijk een filmpje van het Reformatorisch Dagblad op het meest regenachtige moment van de route.
Wereldvluchtelingendag:
Wij waken hier sinds de brand in het cellencomplex op Schiphol-Oost , oktober 2005. Wij blijven hier waken zolang vreemdelingen zomaar worden opgesloten terwijl zij niets misdeden toen ze naar een veilige toekomst zochten. Als dat stopt, meneer Teeven, dan stoppen wij ook.
Vreemdelingen noemt ons land de mensen die hier binnen wonen. Maar zij zeggen: Noem mij geen vreemdeling, mijn woorden klinken vreemd, maar mijn gevoelens zijn dezelfde als die van jou. Noem mij geen vreemdeling; ik wil mensen dichtbij me omdat het zo koud is en kil, diep in mijn hart Noem mij geen vreemdeling; de grond waarop wij lopen is dezelfde, maar niet het “beloofde land “ dat ik had verwacht. Noem mij geen vreemdeling; grenzen zijn mensen werk, scheidsmuren bouwen wij zelf en isoleren jou ook. Noem mij geen vreemdeling: ik zoek zoals jij vrede en recht in naam van God , zo is er maar één.
Parlementaire enquête asielzoekers’ Er moet een parlementaire enquête komen over het beleid rondom vreemdelingendetentie in Nederland. Die mening heeft Elcke Bonsen, vertrouwensarts van onder andere de Guinese hongerstaker Bah, stelt voor dat er een parlementaire enquête komt naar de detentie van asielzoekers De heer Bah is tijdens zijn uitzetting geweigerd door de piloot in Parijs om nog verder vervoerd te worden, onder meer vanwege het protest dat er onder Guinese passagiers ontstond tegen de schandalige behandeling die hem (wederom) ten deel viel. Buiten Nederland vindt men het hier en daar gelukkig nog steeds niet normaal hoe wij hier met die mensen om menen te kunnen gaan. Een getuige van het wanbeleid: Beroep betreffende visitatie van een vreemdelinge in detentiecentrum
Onderstaand volgen enkele letterlijke passages uit een recente uitspraak, gepubliceerd door Eduard Nazarski, directeur van Amnesty Een asielzoekster die negen dagen in aanmeldcentrum Schiphol op een afdeling met andere vreemdelingen had verbleven, werd toen naar een centrum voor vreemdelingenbewaring overgebracht. De directeur beslist dat klaagster in het belang van de orde en veiligheid in de inrichting gevisiteerd diende te worden … Klaagster weigerde echter mee te werken. Er werd de vrouw te verstaan gegeven dat het personeel haar dan zou uitkleden. En dat daar ‘in verband met de veiligheid’ mannelijke personeelsleden bij aanwezig zouden zijn. Omdat klaagster bleef weigeren mee te werken is zij door personeel ontkleed. Er is een beenklem toegepast, een techniek om de benen uit elkaar te dwingen. Volgens de directeur is er geen sprake geweest van vaginale visitatie. Wel heeft een vrouwelijk personeelslid klaagsters bilnaad geschouwd omdat klaagster weigerde de verzochte kniebuigingen te maken. Nu klaagster geweigerd had mee te werken aan de reguliere visitatie … kon de directeur in redelijkheid beslissen klaagster in het belang van de orde en veiligheid van de inrichting de maatregel van afzondering op te leggen. Volgens het medisch dossier is mevrouw ernstig getraumatiseerd ten gevolge van ondergane verkrachting en mishandeling in het land van herkomst. Bekend was immers dat klaagster in het verleden altijd, zij het onder protest, had meegewerkt aan visitaties bij terugkomst in de inrichting. Een trauma op dit gebied behoefde men dus niet te verwachten. Bovendien had klaagster geen enkele reden gegeven voor haar weigerachtige houding. Dat er twee mannelijke personeelsleden aanwezig waren is volgens de commissie geen onbehoorlijke procedure, omdat de vrouw daarvoor gewaarschuwd was en er bovendien ‘ op dat moment geen andere, vrouwelijke personeelsleden beschikbaar waren.’ Dat de bilnaad is geschouwd acht de commissie:een proportionele maatregel gelet op klaagsters weigering om kniebuigingen te maken. Ten aanzien van het aanleggen van een beenklem bij klaagster, geldt het volgende. Voldoende aannemelijk is dat klaagster op dusdanige wijze verzet heeft geboden tegen de visitatie dat het gebruik van vrijheidsbeperkende middelen, zoals een beenklem, gerechtvaardigd was. Op een enkel punt stelt de commissie de klaagster in het gelijk:Van het gebruikmaken van dit middel [de beenklem] had een schriftelijk verslag, als bedoeld in artikel 9, eerste lid, van de Geweldsinstructie penitentiaire inrichtingen, moeten worden gedaan. Een dergelijk verslag ontbreekt. Dit onderdeel van het beklag zal daarom op formele gronden alsnog gegrond worden verklaard. Aan klaagster zal een tegemoetkoming worden toegekend van 15 euro. Teeven heeft inmiddels besloten dat de “gewone” illegaal in Nederland verblijvenden niet meer zullen worden opgesloten. Dit nieuws klinkt te mooi om waar te zien.. en komt vandaag als het cadeautje dat iedereen verdient. Nu nog daden. Wij waken nog. • Omdat vrijheidsberoving van mensen-zonde-strafblad schending van basisrechten is • Omdat dat plaats vindt in het Detentiecentrum Zeist • Omdat het onacceptabel is dat mensen, hoewel slechts in vreemdelingenbewaring, als criminelen worden behandeld • Omdat dat de enige verklaring kan zijn voor het gebrek aan openheid in de centra • Omdat de mensen achter prikkeldraad weten dat we er even zijn • Omdat zij daardoor bemoedigd worden • Omdat we, door het ontbreken van een opvanglocatie, met lege handen staan wanneer mensen worden geklinkerd • Omdat we ons schamen voor een Nederland dat om deze reden in het zwartboek van Amnesty International staat • Omdat dit alles geweten moet worden • omdat zwijgen medeschuldig maakt……
Hongerstakers ook in het DTC Kamp van Zeist kwamen recent in het nieuws. Over hun lot weten we verder niets.
Oproep Raad van Kerken na bezoek aan Detentiecentrum Rotterdam op 15 mei jl.
De in de afgelopen maand uitgebroken hongerstakingen riepen de Raad van Kerken Nederland naar Rotterdam. Na afloop werd een verklaring uitgegeven. Daarin wordt klare taal gesproken: het Nederlandse vreemdelingenbeleid is vastgelopen. Schrijnend en onthutsend. Mensonwaardig beleid en ontspoorde uitvoering ervan. Psychisch zieke mensen in detentie, zwaar gehandicapte kinderen in gedwongen gezinslocaties, gezinnen die gescheiden van elkaar worden uitgezet, in Kamp van Zeist de man die door oorlogs- en asielbeleidstrauma’s ernstig psychisch gewond in een isoleercel zit omdat hij suïcide probeerde en zich nu insmeert met ontlasting. Het personeel weet geen raad. Zowel de isoleercel als hem in de ontlasting laten zitten is inhumaan. In Rotterdam een hongerstaker met al 20 jaar een verblijfsvergunning, die enkele maanden betaald werk buiten het land heeft gedaan en daarom wordt uitgezet. In gezinslocatie Katwijk een halfzijdig verlamde mevrouw met een driejarig dochtertje dat gehandicapt niet lopen kan, toch mag de deurdranger niet van de deur af, boete € 15. Deze uiteenlopende voorbeelden die de Raad geeft zijn van recente datum. De Raad van Kerken roept op om menswaardig om te gaan met mensen die meer dan anderen kwetsbaar zijn. Kansen op een toekomst moeten worden geboden, ook aan mensen die uiteindelijk niet in Nederland mogen blijven. Het asielbeleid en de uitvoering ervan moeten grondig worden herzien.
Campagne tegen het gesomber in en over Nederland
De stichting Wereldland Nederland is met steun van meer dan honderd bedrijven midden april een campagne gestart om Nederlanders meer vertrouwen in eigen land te geven. Terwijl 90% van hen tevreden blijkt met hun persoonlijke situatie, is slechts 20% tevreden over het maatschappelijke, economische en politieke klimaat in Nederland. Wij hier maken elke wake duidelijk dat er grondige reden voor onvrede is met hoe wij in de Nederlandse samenleving, de overheid, de politiek omgaan met elkaar, met mensen, met vreemdelingen. Bedrijven als Philips en Heineken, Facebook, Google, de publieke omroepen en de commerciële zenders doen mee. Ook het Rijksmuseum doet mee. We kunnen nog wat verwachten. Is het een idee voor de Detentiecentra om ook mee te doen in deze campagne? Interesse?
Laat dan de celdeuren open, ook van 16 tot 8 uur, om te beginnen. Einde aan het cellulair bestaan!
Laat de bewoners hun mobiele telefoon houden, om te beginnen. Laat ruim bezoek toe, om te beginnen.
Geef toegang tot internet aan mensen die geacht worden hun heil elders in de wereld te zoeken, dit om te beginnen.
Geef journalisten toegang tot de gedetineerden, als eerste stap.
Geef opleidingsmogelijkheden aan uitgeprocedeerden om de overleving in hun thuisland te bevorderen, om te beginnen.
Laat werken toe.
Laat gedetineerden naar hun terminale familieleden mogen reizen, zoals criminele gevangenen mogen.
Geef wie ontslagen wordt onderdak en medische zorg als het om zieke mensen gaat, om te beginnen.
Doe de isoleercellen na ontruiming voor eeuwig op slot, om te beginnen.
Geef om te beginnen de kwaliteit van de medische en psychische zorg binnen de detentiecentra een kick boven het niveau van een moeizaam verstrekte paracetamol.
Geef informatie over de toestand van honger- en dorststakers, hoeveel inmiddels, waar en hoe lang?
Geef integer informatie over het aantal suïcides en pogingen daartoe.
Laat de op Schiphol landende vreemdelingen die niet op staande voet toegelaten kunnen worden niet weken lang achter slot en grendel wachten, om te beginnen. Kortom, maak de schandelijke vreemdelingenopvang hier en elders in ons land iets humaner, om te beginnen. Wereldland Nederland, maak van je buitenlandse bezoekers vrienden in plaats van gefrusteerden, als ze geen verblijfsvergunning kunnen krijgen. De wakes gaan door zo lang documentlozen achter de tralies zitten.
Internationale Vluchtelingendag 20 juni
Op donderdag 20 juni is het vluchtelingendag. Hier bij de ingang van het Detentiecentrum Kamp van Zeist is het eindpunt van de fietstocht van Kerk in Actie uit Utrecht. Wij houden ook dan een wake. Of u wel of niet meefietst, u bent hartelijk welkom. De V.N.Hoge Commissaris voor Vluchtelingen rapporteerde recent meer dan 1,2 millioen Syrische vluchtelingen. Het merendeel is naar Jordanië, Libanon en Turkije gevlucht. In Europa zijn ze vooral in Duitsland en Zweden. De nabuurlanden van Syrië worden gevraagd om hun grenzen open te houden voor deze menselijke tragedie. Maar Europa investeert in meer Fortex beveiliging van de E.U. grenzen en vluchten naar hier is erg moeilijk geworden. Degenen die het toch proberen lopen hoge risico’s: 20 duizend hebben de laatste jaren hun leven verloren op weg naar Europa, verdronken op de Middellandse Zee of in rivieren, gestikt in vrachtcontainers en zo meer. Op 20 juni worden deze mensen, gestorven op weg naar een waardig leven in Europa, herdacht.
Het einde van het huidige detentiebeleid is in zicht
De recente ontwikkelingen leiden mij tot de inschatting dat het detentiebeleid in Nederland zo niet langer door gaat. Menselijk, politiek, maatschappelijk, medisch, juridisch, zelfs economisch is het detentieregiem aan zijn eind. Over en sluiten. Zo zij het.
De Protestantse Kerk in Nederland heeft bij de Raad van Europa een klacht ingediend tegen de Nederlandse Staat.
De kerk eist dat illegalen voedsel, kleding en onderdak krijgen.
Volgens de Protestantse Kerk is dit een “uiterst middel” om de Staat te bewegen voor alle soorten vluchtelingen te zorgen. Het doel is volgens de kerk dat Nederland het Europese mensenrechtenverdrag na moet leven. Daarin staat dat iedereen recht heeft op ‘sociale en geneeskundige bijstand en huisvesting’.
In 2010 was een dergelijke klacht van Defence for children en enkele andere organisaties succesvol. De Nederlandse Staat mocht van Europa geen uitgeprocedeerde gezinnen met kinderen meer op straat zetten, omdat dit de menselijke waardigheid van kinderen aantast.
Maar nu gaat het om volwassen asielzoekers. Bij een herhaald verzoek om een verblijfsvergunning mogen ze dat wél in Nederland afwachten, maar ze krijgen geen opvang. Ook gaat het om illegalen, die terug moeten naar hun land van herkomst, maar dat niet willen of niet kunnen. En naar schatting gaat het om duizenden mensen, maar exacte cijfers zijn er niet.
Koepel
De klacht is via een koepel van Europese kerken ingediend bij de Raad van Europa.
De Conference of European Churches is betrokken, omdat alleen Europese organisaties zo’n klacht mogen indienen.
De scriba van de PKN benadrukt, dat de kerk zich niet tegen de asielprocedure zelf keert. Maar de overheid mag deze mensen niet zonder meer op straat zetten!
De klacht wordt behandeld door het Europees Comité voor Sociale Rechten, dat erop toeziet, dat aangesloten landen de regels van het mensenrechtenverdrag naleven. Dit comité gaat in gesprek met de Nederlandse overheid. Mocht de klacht gegrond verklaard worden, dan wordt Nederland opgeroepen het beleid aan te passen.
De hele procedure zal naar verwachting een half jaar tot een jaar duren.
Een bericht over Kamp Zeist
Het gebouw nr. 4 aan het bospad, waar we straks weer naar toe lopen, om bloemen in het hek te steken, om te zingen en de mensen te groeten, wordt eind maart gesloten. De mensen, die daar nu verblijven worden overgeplaatst naar Alphen aan de Rijn (?).
De Protestantse Kerk in Nederland heeft bij de Raad van Europa een klacht ingediend tegen de Nederlandse Staat.
De kerk eist dat illegalen voedsel, kleding en onderdak krijgen.
Volgens de Protestantse Kerk is dit een “uiterst middel” om de Staat te bewegen voor alle soorten vluchtelingen te zorgen. Het doel is volgens de kerk dat Nederland het Europese mensenrechtenverdrag na moet leven. Daarin staat dat iedereen recht heeft op ‘sociale en geneeskundige bijstand en huisvesting’.
In 2010 was een dergelijke klacht van Defence for children en enkele andere organisaties succesvol. De Nederlandse Staat mocht van Europa geen uitgeprocedeerde gezinnen met kinderen meer op straat zetten, omdat dit de menselijke waardigheid van kinderen aantast.
Maar nu gaat het om volwassen asielzoekers. Bij een herhaald verzoek om een verblijfsvergunning mogen ze dat wél in Nederland afwachten, maar ze krijgen geen opvang. Ook gaat het om illegalen, die terug moeten naar hun land van herkomst, maar dat niet willen of niet kunnen. En naar schatting gaat het om duizenden mensen, maar exacte cijfers zijn er niet.
Koepel
De klacht is via een koepel van Europese kerken ingediend bij de Raad van Europa.
De Conference of European Churches is betrokken, omdat alleen Europese organisaties zo’n klacht mogen indienen.
De scriba van de PKN benadrukt, dat de kerk zich niet tegen de asielprocedure zelf keert. Maar de overheid mag deze mensen niet zonder meer op straat zetten!
De klacht wordt behandeld door het Europees Comité voor Sociale Rechten, dat erop toeziet, dat aangesloten landen de regels van het mensenrechtenverdrag naleven. Dit comité gaat in gesprek met de Nederlandse overheid. Mocht de klacht gegrond verklaard worden, dan wordt Nederland opgeroepen het beleid aan te passen.
De hele procedure zal naar verwachting een half jaar tot een jaar duren.
Een bericht over Kamp Zeist
Het gebouw nr. 4 aan het bospad, waar we straks weer naar toe lopen, om bloemen in het hek te steken, om te zingen en de mensen te groeten, wordt eind maart gesloten. De mensen, die daar nu verblijven worden overgeplaatst naar Alphen aan de Rijn (?).
Wat er met het gebouw nr. 52 gaat gebeuren, is nog niet bekend. Indien daar geen vreemdelingen zonder strafblad worden gehuisvest, dan komen er waarschijnlijk nog twee wakes, nl. op 7 april en 5 mei. Als daar wél vreemdelingen zonder strafblad komen, dan gaan de wakes gewoon door op elke eerste zondag van de maand, maar alleen aan de voorkant bij de poort.
Internationale reizigers stranden halverwege op koude perrons. Dat is nog het ergste: dat je halverwege ergens voor uren wordt gedumpt op een station waar de restauratie is gesloten. Reizigers staan gedwongen op een extreem onbeschutte plek. Als men erop uit is geweest om stations zo ongastvrij en ongemakkelijk mogelijk te maken, is die opzet voortreffelijk geslaagd. Wie realiseert zich dat reizigers ook mensen zijn? Wat een rot gevoel, maar straks zijn we hopelijk allemaal behaaglijk warm en veilig weer thuis. Maar dit is toch wel reden voor een parlementair Fyra-onderzoek, want dit kan toch niet! Wat een rot gevoel!
Hoeveel te meer geldt dit voor de mensen, achter onze rug die niet ettelijke uren maar vaak een onbepaald aantal maanden wezenloos moeten wachten in de opzettelijk extreem gemaakte omstandigheden, die we detentiecentra noemen of justitieel complex zoals nu in gebruik genomen op Schiphol? Daar zijn nu cellen voor 580 gedetineerden en een aanmeldcentrum voor 288 mensen in tweepersoons cellen in gebruik genomen. Spiksplinter nieuw en een mensenrechten-schande. Parlementair onderzoek is nodig!
Alle mensen zijn gelijk, alle mensen zijn kwetsbare reizigers op hun tocht door het bestaan.
Je mag mensen niet dumpen voor een niet bekend gemaakte tijd op een extreem onbeschutte plek achter ijzeren tralies. Mensenrechten! Heb Uw naaste lief als U zelf! Nederland wil in zijn buitenlands beleid terecht weer voorvechter zijn van de mensenrechten. Dat is goed.
De zelfmoord van Aleksandr Dolmatov in het Detentiecentrum Rotterdam, een paar dagen geleden, roept bij zijn moeder en bij vele anderen vragen op. Waarom werd de asielaanvraag van deze technicus van een Russische raketfabriek door de IND vlot afgewezen en niet op zijn gevoeligheid erkend? Hoe komt het overigens, dat bij alle statistische gegevens over de trage mensenstroom door de detentiecentra, geen informatie wordt gegeven over het aantal zelfmoorden en overlijdens in de detentiecentra. Terwijl het hoge gebruik van de isoleercellen, 900 maal per jaar, een zorgvuldige monitoring vergt.
Detentiecentra in Nederland hebben in de eerste helft van 2011 zo’n 450 keer vreemdelingen opgesloten in een isoleercel. Gemiddeld zaten er in deze periode 1230 mensen in de in totaal vier detentiecentra in Rotterdam, Schiphol, Zeist en Zaandam. Het gaat hierbij om vreemdelingen die niet uit zichzelf Nederland verlaten. “Maar slechts 25 procent van hen heeft ook daadwerkelijk iets op zijn kerfstok”, zegt SP-kamerlid Gesthuizen. “Daar tegenover staat dat 90 procent van hen psychische klachten heeft.”
(Trouw 23.1.13)
Samen met de wakes bij het Justitieel Complex Schiphol en het Detentiecentrum Rotterdam bepleiten wij en wel op korte termijn:
*Raadpleeg een onafhankelijk arts of psychiater voordat iemand wordt opgesloten.
*Begeleid extra kwetsbare mensen, sluit ze niet op en helemaal niet in een isoleercel.
*Maak gebruik van borgsom, garantstelling, open instellingen. Die zijn al een succes gebleken.
*Laat de deuren van de cellen 24 uur per etmaal open.
*Geef verlof tot begeleid bezoek aan terminale familieleden.
*Onttrek de detentiecentra aan de werking van de Penitentiaire Beginselenwet.
*Laten we zelf in eigen land de mensenrechten respecteren, ook wat onze ongedocumenteerden aangaat. Daarvoor blijven wij samen opkomen.
