Categorie archieven: Niet gecategoriseerd

door Gijs wilderman

Wake, Kamp Zeist, 3 december 2023

Hier zijn we weer bij Kamp Zeist, voor de zoveelste keer. Om steun te geven en solidariteit betuigen aan mensen die niets anders gedaan hebben dan vluchten voor armoede, honger en dorst en het geweld van oorlog en dictaturen. Ooit gehoopt om een gastvrij Nederland die de vreemdeling van harte welkom heet bij de poort. Nou, dat was al lastig maar na 22 november is het haast onmogelijk geworden. Een man van een partij, die eigen volk eerst’ roept, geen vrijheid van godsdienst voorstaat, die discrimineert en nog veel meer nare zaken, is de grootste geworden in dit land en wordt misschien wel Minister-president. God verhoedde het.
Wat zijn wij Nederlanders bange en kleine bekrompen burgers geworden. En waren we ook al niet eerder een volgevreten en zelf voldaan en kortzichtig volkje met oogkleppen op voor wat de nood in de rest van de wereld betreft. Steeds meer Nederlanders gedragen zich als de spreekwoordelijke boer, die niet vreet wat hij niet kent. Wat onbekend is, is slecht Opkomen voor het algemeen belang is eigen belang geworden Een narcistisch volk van ikke ikke ikke en de rest kan stikke.
Is er nog een andere kant? Jawel, we zijn toch ook mensen die wel de woorden en daden uit de bijbel van Matthäus 25 begrijpen. Ik had honger en dorst en jullie hebben mij eten en drinken gegeven. Ik was een vreemdeling maar jullie hebben mij onderdak gegeven. Ik was naakt maar jullie hebben me gekleed. Ik zat in de gevangenis maar jullie hebben mij bezocht. Gelukkig deze mensen zijn er ook. Daarom staan we hier voor mensen die alle rechten lijken te hebben verspeeld en door wie?
Waarom zijn er zoveel Nederlanders bang voor vreemdelingen? Een aanbevelingsrapport zeer recent van de Adviesraad Migratie zegt dat er vele mogelijkheden zijn om te integreren in onze samenleving in onderwijs, vakopleidingen. We hebben elkaar nodig. Weg met die achterdocht
Vluchtenwerk Nederland laat vanuit hun site weten met woorden van de Syrische Tahira, Dat we het niet moeten hebben over wij en zij maar over ons. Ons wonen allemaal samen op dit lapje grond onder dezelfde hemel. Doorgaan om te zorgen dat de universele verklaring van de mensenrechten gewaarborgd blijven. Iedereen wordt vrij en met dezelfde rechten geboren. Je hebt recht op leven en vrijheid. Slavernij is verboden, marteling is verboden. Je mag niet zo maar worden opgesloten of het land worden uitgezet. . Je mag je eigen Godsdienst of overtuiging kiezen. Je bent vrij om je in de wereld te verplaatsen. Daarom zijn we hier. Voor de mensen achter ons, voor de miljoenen ontheemden o.a. in Soedan. Voor de slachtoffers van de oorlog. Wereldburgers zijn we samen.
Salamaleikum riep de Brabantse Maria vanuit haar tuin naar de nieuwe Syrische buurvrouw. Die begroeting was de start van een vriendschap. We zijn familie geworden zegt Maria. Wim en ik hebben er gewoon vier kleinkinderen bij.
Het is zo in tegenspraak met het geweld bij de grenzen waar vluchtelingen stuiten op onmenselijke behandelingen. Pushbacks, ondermaatse opvangcentra
Laten we worden en zijn als Maria en Wim, solidair met de vluchtelingen
Vandaag is het de eerste Advent. Advent dat komst betekent. Op naar het kerstfeest waar we elk jaar opnieuw de geboorte vieren van een kind dat vrede op aarde zal brengen. Het is soms geloven tegen beter weten in, maar altijd is er ook weer de hoop dat het kan
Ik ga eindigen met woorden van Theoloog, kerkvader en bisschop Augustinus die rond het jaar 400 leefde.
Het zijn slechte tijden. Het zijn moeilijke tijden,
Dat zeggen de mensen tenminste.
Laten we liever goed leven, dan worden de tijden vanzelf goed.
Wij zijn de tijden, zoals wij zijn, zijn de tijden.
Waarom teleurgesteld zijn, waarom mopperen?
De wereld is slecht, ja zeker slecht. Wat is dan slecht aan de wereld?
Want de hemel en de aarde en het water zijn niet slecht.
En alles daarin, de vissen, de vogels, de bomen ook niet.
Laten we dan liever goed leven.
Dan worden de tijden vanzelf goed, want wij zijn de tijden
Zoals wij zijn zijn de tijden.
Dat we blijven geloven en werken en verlangen naar een wereld van vrede waar voor iedereen een plek is.
Ik wens u allen een zalig kerstfeest.

Bron: Herman Franke, schrijver
Adviesraad Migratie
Vluchtelingenwerk Nederland.
Kerkvader Augustinus, citaten.

Tijdens de wake klinkt het volgende gebed met gezongen acclamatie:
Wij bidden U God, voor iedereen die ontheemd is. Dat vluchtelingen,
vreemden geen niemanden worden. Dat ze de kracht en de moed mogen
ontvangen om door te gaan. Dat zij de hulp ontvangen om een plek te
vinden waar ze thuis kunnen zijn.
Keer U om naar ons toe, keer ons toe naar elkaar.
Wij bidden U God, voor mensen die verantwoordelijkheid dragen voor het
asielbeleid. Dat zij ook hun hart laten spreken, omdat het om mensen gaat
en niet om nummers.
Keer U om naar ons toe, keer ons toe naar elkaar. Wij bidden U God, voor alle vrijwilligers die zich inzetten om van een huis een echt thuis te maken voor alle mensen die dat nodig hebben. Voor
mensen die hier waken. Dat ze de inspiratie, kracht, energie en voldoe-
ning mogen blijven ontvangen om dit belangrijke werk te blijven doen.
Keer U om naar ons toe, keer ons toe naar elkaar. Wij bidden U God, voor onszelf. Dat ook wij ons hart mogen openstellen
voor hen die hun land zijn ontvlucht en een onderkomen bij ons zoeken.
We voelen ons vaak zo machteloos. Geef ons de kracht om naar ze toe te
gaan.
Keer U om naar ons toe, keer ons toe naar elkaar.
Houd ons gaande God op uw weg van liefde en wijsheid. Verhoor ons
gebed en blijf ons nabij. Amen.

God, we zien bijna dagelijks vluchtelingen,
uit een boot gekomen of opgevist uit zee.

Nat, hongerig en angstig zijn ze,
maar vastberaden op zoek naar een nieuwe toekomst.
En wij stoppen ze achter hekken, achter prikkeldraad.

We zeggen dat het zo niet gaat, dat ze met teveel zijn,
dat we natuurlijk doen wat we kunnen, maar dat we de stroom niet aankunnen en dat er regels moeten komen, rechtvaardige regels, natuurlijk – maar intussen verdwijnen onschuldige mensen achter hekken.

En wij, vrije mensen, voelen ons ongemakkelijk, schamen ons, staan hier en bidden voor hen die zich verlaten voelen voor hen voor wie de toekomst gesloten lijkt voor hen die wanhopig worden van het wachten.

Wij bidden dat wij niet vergeten wat vrijheid betekent, dat wij geroepen zijn mens te zijn voor elkaar, dat wij elkaar het leven gunnen, in vrijheid en in vrede.
Amen.

Op Goede Vrijdag 7 april om 15:00 uur hield de Franciscaanse Vredeswacht een wake voor de hekken van het Detentiecentrum Zeist.

Hierbij klonk ook weer het ‘Waarom waken wij’. Tetske Haalboom, afd. Zeist stelde deze verklaring op:

De maandelijks wake op de 1e zondag van de maand wordt al 17 jaar door Wake Zeist georganiseerd.
De directe aanleiding was de Schipholbrand.
Onze toenmalige werkgroep van de Raad van Kerken was aan het onderzoeken, wat er in het detentiecentrum gebeurde.

In de nacht van 26 op 27 oktober 2005 kwamen elf mensen om het leven bij een grote brand in een cellencomplex, het “Detentie- en Uitzetcentrum Schiphol-Oost”. Deze mensen konden niet meer uit hun cellen worden bevrijd door de bewaarders. De bewaarders slaagden er nog wel in om 21 van de 26 cellen te openen waardoor 32 cel bewoners hun cellen konden verlaten. In totaal raakten vijftien mensen, zowel bewaarders als cel bewoners, gewond en een vleugel van het gebouw werd verwoest.

Dezelfde dag zijn 110 mensen verplaatst naar Vreemdelingendetentie Zeist. Voor ons was dat aanleiding om een wake te organiseren op de 1e zondag van november 2005. Dat hebben we sindsdien altijd gedaan. Als stem tegen de slechte omstandigheden waaronder vreemdelingen vast zitten en vooral als protest tegen het opsluiten van mensen zonder strafblad, voor onbekende tijd. Ook op deze plek in het bijzonder tegen het uitzetten van kinderen, gezinnen, die vele jaren in Nederland wonen.

Het aantal gedetineerden is sindsdien gegroeid naar bijna 1000, en daarna gekrompen naar wat het nu is: een gesloten gezinsvoorziening ofwel het GGV. Het is een locatie voor vreemdelingenbewaring van gezinnen met minderjarige kinderen en voor alleenstaande minderjarige vreemdelingen (AMV) die Nederland moeten verlaten. Er zitten ook vrouwen, rond de 20 en soms alleenstaande jonge vreemdelingen. Het GGV is alleen in Zeist.

De omstandigheden zijn hier goed. Maar het wachten blijft én de vrees voor een ongewisse toekomst

April 2023
Tetske Haalboom