Categorie archieven: Wake verslag

Wij zullen doorgaan

Zeist 2 maart 2014

Wij zullen doorgaan –

bij deze woorden denk je aan Ramses Shaffy.

Ze zitten in ons collectieve geheugen –

zijn misschien weer wakker gemaakt

door de TV-serie van kort geleden.

Het gaat niet zozeer om de inhoud van het lied………..

het is die stem die maar zingt en zingt –

als een mantra: we zullen doorgaan wij zullen doorgaan.

wij zullen doorgaan……..

Tegen wie zeggen we dit?

Tegen de wereld, de maatschappij –

Denk niet dat jullie van ons af zijn….?

Tegen onszelf – 

Hou vol,  samen zijn we sterk…?

Daar zit wel wat in:

na de 100e wake beginnen we weer bij 1 of we tellen door –

maar voor deze nieuwe fase moeten we wel op zoek

naar aanvulling van onze voorraad hoop en lange adem.

Zoals:

T.g.v. de jaarlijkse werelddag van migranten en vluchtelingen

schreef paus Franciscus een brief,

een brief niet over maar aan migranten en vluchtelingen –

hij zegt daarin o.a.:

Op de vlucht voor situaties van armoede

in de hoop op een betere toekomst

of gewoon om hun leven te redden

worden miljoenen gedwongen op trektocht te gaan.

Terwijl ze hopen op de vervulling van hun verwachtingen

stuiten ze op wantrouwen geslotenheid en buitensluiting

en worden ze  getroffen door ander nog veel ernstiger vormen

van rampspoed die hun menselijke waardigheid verwondt.

Hij noemt hen : zusters en broeders

en laat hen weten dat hij naast hen wil staan

Hij wijst op een familie in de bijbel –

de heilige familie van Nazaret,

dit jonge gezin heeft ook uitsluiting en verwerping ervaren:

hun pasgeboren kind werd in een voerbak gelegd,

omdat er voor hen geen plaats was in de herberg.

Later moesten ze hun eigen land verlaten,

op de vlucht voor een wrede koning, Herodes.

Zo werden ze zelf vluchtelingen / migranten.

De heilige familie als bondgenoot van migranten en vluchtelingen –

als reisgenoot van zovelen op zoek naar een betere wereld.

Zo staan wij hier – als bondgenoot en reisgenoot

En zolang het nodig is

blijven we waken en bidden,

blijven we dromen over:

deze wereld omgekeerd – een betere wereld.

blijven we zingen van:

…. dat wonen zal wie hier geen woonplaats heeft,

dat dorst en honger zijn verdreven.

En bij dat dromen hoort ook doen:

Zusters van Liefde congregatie in Brabantse Schijndel

maakten 150 kaarten – die worden straks uitgedeeld,

om te sturen aan de leden van de Tweede Kamer.

Een kaart met drie vragen

aan onze volksvertegenwoordigers:

–          hoe is het mogelijk  dat vreemdelingen zonder papieren

geen recht hebben op onderdak, brood, kleding?

–          hoe is het mogelijk dat er een wet komt

die aan deze mensen zonder geld

( ze mogen niet werken, hebben geen uitkering)

een eigen bijdrage vraagt van E 5,- voor medicijnen?

–          hoe is het mogelijk dat zij geen rechtshulp meer kunnen krijgen,

door bezuinigingen kunnen advocaten hen niet meer bijstaan..  

Zo lang we dat moeten blijven vragen:

Hoe is het mogelijk….?

zolang zullen wij doorgaan.

Nog even die vraag van het begin:

Tegen wie zeggen we dit?

 Uiteindelijk tegen hen achter deze poort

naar wie ons hart uitgaat:

Wij zullen doorgaan!

   Geertien Morsink

Toespraak burgemeester J.J.L.M. Janssen bij de 100ste wake bij het Detentiecentrum Zeist

februari 2014

Goedemiddag dames en heren,
“Mensen zonder strafblad horen niet in detentie.“
Dat is uw glasheldere boodschap.
Die boodschap laat u hier iedere maand horen.
Al ruim acht jaar, sinds die verschrikkelijke brand in het detentiecentrum Schiphol.
Ik hoop uit de grond van mijn hart, dat u weet hoe belangrijk het is dat u hier staat.
U geeft een stem aan wie geen stem heeft.
Dankzij u kunnen de mensen die hier verblijven, van zich laten horen.
Als samenleving kunnen wij dan nog altijd zeggen ‘we luisteren niet’.
Maar als een stem niet kan worden ge-uit, ontneemt dat ons alle kans om te luisteren.
Dat is voor mij de essentie van de wakes: u geeft de samenleving de kans om te luisteren.
En uw boodschap is helder: wie niets anders heeft gedaan dan een uitzichtloos onveilige situatie te verlaten, wie niets anders heeft gedaan dan zijn vertrouwde huis en haard te verlaten om hier in veiligheid te leven, en een beter bestaan op te bouwen voor zichzelf en zijn kinderen, wie geen strafblad heeft, die hoort niet vast te zitten.
Door deze mensen een stem te geven, wordt het geweten aangesproken van degenen die over onze wetten, regels en protocollen gaan.
Ook ik voel me daardoor aangesproken.
Toen u mij vroeg om hier vanmiddag te spreken, heb ik geen ogenblik getwijfeld.
Maar ik voelde me ook voor een levensgroot dilemma geplaatst.
Ik hoor uw boodschap en versta hem.
En tegelijk sta ik, vanuit mijn rol in de samenleving, voor dat wat ons gekozen parlement en onze gekozen regering van ons vraagt.
Het wrange is: veel vluchtelingen komen juist naar ons land toe, omdat we een goed functionerend democratisch systeem hebben.
Maar door datzelfde systeem zitten zij hier nu opgesloten.
Het is een bijna duivels dilemma.
Zo´n dilemma dat bijna verlammend werkt.
Zo’n dilemma dat maakt dat je je klein en machteloos voelt.
Waardoor je de neiging krijgt om het dan maar aan de ‘hogere machten’ over te laten.
Terwijl ik met deze gedachten worstelde, moest ik denken aan een gebed dat ik ooit heb gelezen in het krachtige boekje “Als ’t kwaad goede mensen treft” van Harold Kushner.
Ik lees het u graag voor:
We kunnen U niet domweg bidden, o God, om aan de oorlog een eind te maken.
Want wij weten dat U de wereld zo gemaakt hebt dat de mens zijn eigen weg naar de vrede moet vinden.
Bij zichzelf en bij zijn naaste.
We kunnen U niet domweg bidden, o God,
om een eind te maken aan de hongersnood.
Want U hebt ons de middelen al gegeven om de hele wereld van voedsel te voorzien.
Als we er maar een wijs gebruik van maken.
We kunnen U niet domweg bidden, o God, om vooroordelen uit te roeien.
Want U hebt ons al ogen gegeven om in ieder mens het goede te zien.
Als we er maar een juist gebruik van maken.
We kunnen U niet domweg bidden, o God, om een einde te maken aan de wanhoop.
Want U hebt ons de macht al gegeven om sloppenwijken op te ruimen en weer hoop te schenken
Als we die macht maar rechtvaardig gebruiken.
Daarom bidden we U in plaats daarvan, o God, om kracht, vastberadenheid en een sterke wil.
Om te doen in plaats van alleen maar te bidden.
Om te worden in plaats van uitsluitend te wensen…
Zoals ik het lees, staat hier dat je natuurlijk zoveel mag bidden als je wilt.
Maar de allereerste uitdaging en opgave is om te doen.
Waartoe je geroepen bent.
Om zelf in beweging te komen.
U doet dat, iedere maand opnieuw.
Krachtig, vastbesloten en met een sterke wil.
Als gemeenten doen we dat ook en soms verandert er dan iets.
Een paar jaar geleden maakten we ons grote zorgen, omdat minderjarige asielzoekers werden vastgezet: kinderen nog.
We hebben toen de ruimte genomen om de staatssecretaris een brief te schrijven met de vraag om daar nog eens heel goed over na te denken.
Want ook dat kunnen we doen binnen ons democratisch systeem: degenen die onze wetten, regels en protocollen maken, kunnen we blijven vragen om oog te hebben voor de gevolgen.
En om beslissingen te heroverwegen als wij die gevolgen onwenselijk vinden.
Dat is wat we kunnen doen.
Er worden nu geen kinderen meer vastgezet.
Onze brief heeft geholpen om een situatie die we onmenselijk en onwenselijk vonden, te veranderen.
Misschien is deze honderdste wake het moment om met elkaar nog eens te kijken en te overleggen wat we nog meer kunnen doen.
Hoe we de mensen die hier vastzitten, een ander perspectief kunnen bieden.
Binnen de mogelijkheden die we hebben en vanuit onze krachtige verbondenheid, kunnen we misschien nog meer doen.
Zodat het moment dichterbij komt dat u hier niet meer iedere maand uw belangrijke werk hoeft te doen.
Omdat wat u als een groot onrecht ervaart, eenvoudigweg niet meer bestaat.
Omdat u mensen die geen stem hadden, een stem hebt gegeven.
Een stem die is gehoord.
Dank u wel.

Hoe kostbaar is een kwetsbaar mens?

Januari 2014

Dat er opvangplaatsen voor Syrische vluchtelingen nu ook in Kamp Zeist gezocht worden, heeft er niet zo zeer mee te maken, dat Nederland ze ruimhartig ontvangt. De toezegging van 250 zogenaamde hervestigingsplaatsen voor bijzonder kwetsbare vluchtelingen uit Syrië is nog steeds niet verhoogd. Het aantal Syrische vluchtelingen in Nederland, iets boven de 2000  – trouwens nog steeds een miniem percentage in vergelijking met het geschatte totaal van 5 miljoen – kon hier naartoe doorreizen nadat ze op eigen kracht Fort Europa konden binnenkomen. Via de oostgrens naar Bulgarije bijvoorbeeld. Daar raken de vluchtelingenkampen  overvol. Detentiecentra is eigenlijk het betere woord voor deze vluchtelingenkampen. Een andere mogelijkheid Europa binnen te komen zijn de gammele bootjes die de Middellandse Zee overvaren.

Hoeveel ervoor betaald moet worden en hoeveel mensensmokkelaars aan de nood van vluchtelingen verdienen kun je lezen in het verhaal “Drie maal vluchteling” over Mohammed, zijn vrouw Khaloud en zijn zoontje Ahmed. 4300 dollar betaalde Mohammed voor de overtocht vanuit Egypte naar Lampedusa voor zijn vrouw en zijn zoontje in een overvolle boot. Zelf van Palestijnse afkomst, waren zij vanuit Damascus naar Egypte gevlucht. Na de afzetting van president Morsi moesten zij ook Egypte weer ontvluchten. Mohammed heeft uitgerekend dat mensensmokkelaars ongeveer 400 000 euro per overtocht moeten verdienen.

Niet alleen mensensmokkel, maar mensenhandel vindt plaats in de Sinai-woestijn.

Je kunt ervan uitgaan, dat ook de vluchtelingen of migranten uit economische redenen, zoals dat heet, veel geld hebben betaald voor een mensensmokkelaar. Daarvoor heeft zich vaak de familie, soms ook het hele dorp, in diepe schulden gestoken.

Begin december verscheen er een berichtje in de krant, dat vluchtelingen uit Eritrea door criminele bendes worden opgepakt waarbij hoge militairen uit Eritrea zelf zijn betrokken. In de Sinai worden ze gruwelijk gemarteld, terwijl ze familieleden of Eritreese vrienden in Israel of Europa moeten bellen voor losgeld. Er wordt geschat, dat met het afpersen van Eritreese gemeenschappen in het westen door de mensenhandelaren inmiddels 600 miljoen dollar zijn verdiend.

De immigratie-woordvoerder van een populistische partij in Nederland wil, dat Nederland uit het vluchtelingenverdrag van de VN van 1951 stapt. Want, zo beweert hij, vandaag de dag gaat het niet meer om echte vluchtelingen. Iemand, die niet meer in Somalië wil blijven, is een soort ondernemer die 20 000 euro wil investeren om naar Europa te kunnen komen.

Hoeveel geld, in euro’s of in dollars, kan worden genoemd in verband met een mens, die  geweld en honger moet ontvluchten? Hoe kostbaar is een kwetsbaar mens?

Link Eritrea-verhaal: www.eepa.be

Hoe kostbaar is een kwetsbaar mens?

Dat er opvangplaatsen voor Syrische vluchtelingen nu ook in Kamp Zeist gezocht worden, heeft er niet zo zeer mee te maken, dat Nederland ze ruimhartig ontvangt. De toezegging van 250 zogenaamde hervestigingsplaatsen voor bijzonder kwetsbare vluchtelingen uit Syrië is nog steeds niet verhoogd. Het aantal Syrische vluchtelingen in Nederland, iets boven de 2000  – trouwens nog steeds een miniem percentage in vergelijking met het geschatte totaal van 5 miljoen – kon hier naartoe doorreizen nadat ze op eigen kracht Fort Europa konden binnenkomen. Via de oostgrens naar Bulgarije bijvoorbeeld. Daar raken de vluchtelingenkampen  overvol. Detentiecentra is eigenlijk het betere woord voor deze vluchtelingenkampen. Een andere mogelijkheid Europa binnen te komen zijn de gammele bootjes die de Middellandse Zee overvaren.

Hoeveel ervoor betaald moet worden en hoeveel mensensmokkelaars aan de nood van vluchtelingen verdienen kun je lezen in het verhaal “Drie maal vluchteling” over Mohammed, zijn vrouw Khaloud en zijn zoontje Ahmed. 4300 dollar betaalde Mohammed voor de overtocht vanuit Egypte naar Lampedusa voor zijn vrouw en zijn zoontje in een overvolle boot. Zelf van Palestijnse afkomst, waren zij vanuit Damascus naar Egypte gevlucht. Na de afzetting van president Morsi moesten zij ook Egypte weer ontvluchten. Mohammed heeft uitgerekend dat mensensmokkelaars ongeveer 400 000 euro per overtocht moeten verdienen.

Niet alleen mensensmokkel, maar mensenhandel vindt plaats in de Sinai-woestijn.

Je kunt ervan uitgaan, dat ook de vluchtelingen of migranten uit economische redenen, zoals dat heet, veel geld hebben betaald voor een mensensmokkelaar. Daarvoor heeft zich vaak de familie, soms ook het hele dorp, in diepe schulden gestoken.

Begin december verscheen er een berichtje in de krant, dat vluchtelingen uit Eritrea door criminele bendes worden opgepakt waarbij hoge militairen uit Eritrea zelf zijn betrokken. In de Sinai worden ze gruwelijk gemarteld, terwijl ze familieleden of Eritreese vrienden in Israel of Europa moeten bellen voor losgeld. Er wordt geschat, dat met het afpersen van Eritreese gemeenschappen in het westen door de mensenhandelaren inmiddels 600 miljoen dollar zijn verdiend.

De immigratie-woordvoerder van een populistische partij in Nederland wil, dat Nederland uit het vluchtelingenverdrag van de VN van 1951 stapt. Want, zo beweert hij, vandaag de dag gaat het niet meer om echte vluchtelingen. Iemand, die niet meer in Somalië wil blijven, is een soort ondernemer die 20 000 euro wil investeren om naar Europa te kunnen komen.

Hoeveel geld, in euro’s of in dollars, kan worden genoemd in verband met een mens, die  geweld en honger moet ontvluchten? Hoe kostbaar is een kwetsbaar mens?

Link Eritrea-verhaal: www.eepa.be

Medische zorg

December 2013

Ziek en zwak, oud en angstig

Bij de start van dit detentiecentra heeft vast en zeker niemand bedoeld dat deze cellen ooit zouden worden gebruikt voor zieke asielzoekers. Het systeem was er voor vitale bolletjesslikkers. De vloek van de boze daad leidde tot iets rampzaligs. Soms hoogbejaarde mensen worden hier achtergevangenisdeuren gezet. Soms ernstig zieke mensen worden hier opgesloten. Soms zijn er ernstige problemen met hun medicijnen. Opmerkelijk vind ik hoe lang het geduurd heeft voordat er over een brede linie ernstige vragen en zorgen gingen klinken over het niet goed functioneren van de medische opvang, verzorging en ook de medische advisering in de vreemdelingenbewaring. Eergisteren was er een rondetafelgesprek over het werk van het Bureau Medische Advisering tussen de Directie Migratiebeleid, het Bureau Medische Advisering en advocaten en wetenschappers. Ondermeer ging het over de onafhankelijkheid en onpartijdigheid van het Bureau Medische Advisering, dat de IND zwaarwegend advies geeft. Is de IND-arts een gevaar voor de zorg?

Europees Comité voor Sociale Rechten van de Raad van Europa: immediate measure opvang

Op 25 oktober 2013 kwam het ECSR met een voorlopig besluit nav de klacht van de PKN over het recht op voedsel, kleding en onderdak. De Nederlandse overheid moet zorgen voor basale voorzieningen voor mensen zonder rechtmatig verblijf die in Nederland leven. De bodemprocedure voor een permanent recht op opvang loopt nog.

Het ECSR oordeelt dat “In light of Rule 36, it considers that the persons concerned by the complaint evidently find themselves at risk of serious irreparable harm to their lives and their integrity when being excluded from access to shelter, food and clothing” en nodigt voorts Nederland uit tot het nemen van maatregelen: “adopt all possible measures with a view to avoiding serious, irreparable injury to the integrity of persons at immediate risk of destitution, through the implementation of a co-ordinated approach at national and municipal levels with a view to ensuring that their basic needs (shelter, clothes and food) are met”.

De bewindsman staatssecretaris F. Teeven zegt echter te begrijpen dat het de ECSR vooral gaat om vreemdelingen in een medische noodsituatie. Hij meent geen uitvoering aan dit vonnis te geven omdat in Nederland door de overheid al gezorgd wordt voor vreemdelingen in medisch  precaire situaties., volgens hem. En wie actief werkt aan de eigen terugkeer naar elders krijgt immers onderdak van de Rijksoverheid, zegt hij. Wij voorzien dat de Nederlandse rechter weer bij de praktische uitvoering van het vonnis betrokken moet worden.  

Wij bepleiten op korte termijn tien dingen:

  • Klinker geen ongedocumenteerde mensen in winters klimaat.
  • Raadpleeg een onafhankelijk arts of psychiater voordat iemand in detentie wordt opgesloten.
  • Begeleid extra-kwetsbare mensen, sluit ze niet op en helemaal niet in een isoleercel.
  • Geef informatie over het aantal zelfmoorden en overlijdens in de detentiecentra. Het hoge gebruik van de isoleercellen, 900 maal per jaar, vergt een zorgvuldige monitoring.
  • Maak gebruik van borgsom, garantstelling, open instellingen. Die zijn al een succes gebleken.
  • Laat de deuren van de cellen 24 uur per etmaal open.*Geef verlof tot begeleid bezoek aan terminale familieleden.
  • Onttrek de detentiecentra aan de werking van de Penitentiaire Beginselenwet.
  • Schaf het illegalenquotum af, waarbij de politie gehouden is om vierduizend ongedocumenteerden per jaar in de boeien te slaan. Sluit het jachtseizoen als er geen actief aanhoudingsbeleid zou gelden.
  • Laat de gedetineerden hun mobieltje in de cel mogen gebruiken, dat is nu volstrekt verboden.

Laten we in eigen land de mensenrechten weer gaan respecteren, ook wat onze ongedocumenteerden aangaat. Daarvoor blijven wij samen met de wakes bij het Justitieel Complex Schiphol en het Detentiecentrum Rotterdam opkomen.

Gedachteniszondag

november 2013

Hoe is de situatie nu, vertellen we elkaar elke eerste zondag hier op de wake bij Kamp Zeist. Och niet veel anders dan een maand geleden of een halfjaar geleden. Ja, een berichtje dat asiel zoekers in procedure vrijwilligerswerk mogen doen. En dat uitgeprocedeerde asielzoekers niet op straat gezet mogen worden, maar staatssecretaris Teeven heeft er geen boodschap aan. Verder nog even beroerd voor de vluchtelingen die de hoop hebben en hadden om elders een betere toekomst te vinden. Nog even beroerd voor de mensen die hier in dit kamp zitten, uitgeprocedeerd, geen toekomst. Verdriet veel verdriet.

Op 2 november, Allerzielen gedenken we de doden. Dat was gisteren. Dit doen we ook vandaag op 3 november weer. Een dag die veel kerken gedachteniszondag noemen. Heer herinner u de namen. Dat willen we hier ook doen, maar even niet van een dierbare die we kennen. Hier en nu willen we stilstaan bij al de omgekomen vluchtelingen, Dat zijn er zo veel. Veel te veel. Sinds 1993 al meer dan 17.000 maar het zullen er meer zijn omdat er veel niet geregistreerd wordt. We willen stilstaan bij die mensen in wankele bootjes die verdronken in de donkere golven van de Middellandse zee. Mensen die Europa wilden bereiken. De afstand tussen Noord-Afrika en de eilanden Lampedusa en Malta is relatief kort, maar levensgevaarlijk op de te volle en krakkemikkige bootjes tussen gevaarlijke stromingen. En dan worden ze ook nog barbaars behandeld door mensen smokkelaars. Op 3 oktober een maand geleden vlak voor het eiland Lampedusa, verdronken er 366 mensen en een week later nog eens 50 mensen. Heer herinner u de namen. Die mensen willen we gedenken.

De Middellandse zee is een begraafplaats aan het worden zei Joseph Muscat de premier van Malta. En de hoogste chef van de vluchtelingenorganisatie van de VN, Antonio Guterres had het over de bereidheid van vluchtelingen die steeds grotere risico’s nemen om Europa te bereiken. Op de vlucht voor kogels en bommen en armoede, sterven ze al in de zee voor een asiel wat ze nooit kregen, aldus Guterres

De mensen die het wel halen worden in de al overvolle opvangcentra gezet. Mens onterend. Kom over en help ons roept ook de Italiaanse regering waartoe Lampedusa behoort. Paus Franciscus bezocht het eiland en droeg er een mis op, ter nagedachtenis van de doden in aanwezigheid van de asielzoekers, De eucharistie werd gevierd met een kelk van wrakhout. De Paus haalde uit naar de hoge Pieten die beslissingen nemen tot leed van deze immigranten. Het streven naar geluk voor je zelf maakt de mensen ongevoelig voor het leed van de anderen zei de Paus.

Want wat doet de rest van Europa? De rijke landen met hun regeringen? Met man en macht proberen ze te voorkomen dat de vluchtelingen binnenkomen. Laat ze geen asiel aanvragen. Ze maken liever afspraken met de verkeerde regiems in Afrika of waar dan ook zodat de vluchtelingen terug gestuurd worden en hun leven niet zeker zijn. Geen politieke verantwoordelijkheid nemen ondanks alle verdragen hierover die geratificeerd zijn. Daar doet ook de Nederlandse regering aan mee. Premier Rutte heeft het over de ellende in Syrië dat we wel 50 mensen meer kunnen opvangen. Het is om te huilen. Staatssecretaris Teeven maakt er dan onder druk van partijen 250 van. Het blijft om te huilen

Daarom ja daarom houden wij hier elke eerste zondag van de maand een wake, nu al bijna honderd keer. Een wake als steun voor de vluchtelingen een wake voor de heersers opdat hun ogen open mogen gaan en er barmhartigheid mag zijn. Als Raden van Kerken in Soest en Zeist, als christenen kennen we de paaswake. We herdenken in de nacht na de kruisiging, dat Jezus zal opstaan. Het feest van het licht van het levende water van de vreugde van een blijde toekomst. Hier hebben we een wake voor de doden van het donkere water, maar we hebben ook een wake voor de levenden. Voor de dromen van de vluchteling. En laat de dromen niet slapen. We waken voor de gerechtigheid. We waken tot de verrijzenis.
Gijs Wildeman

De tijd voor half werk is voorbij

Oktober 2013:

Dinsdag buigen de Europese ministers van Justitie zich over de tragedie bij Lampedusa. Italië zal een klemmend beroep doen op de EU-collega’s om te helpen bij de opvang van de vluchtelingenstroom. Tot nu toe zijn die daar nauwelijks toe bereid.

Volgens de Hoge Commissaris voor de vluchtelingen van de V.N.  maken kinderen de helft uit van de 15 mln. vluchtelingen die jaarlijks  over de hele wereld hun land ontvluchten. Een droevig record vorig jaar van 21.000 asielaanvragen door alleenstaande kinderen. Deze astronomisch hoge getallen zijn adembenemend.         

Binnen onze landsgrenzen zochten 200 uitgeprocedeerde asielzoekers van nacht tot nacht onderdak sinds zij maandag de Vluchtflat in Amsterdam moesten verlaten. De eerste nacht brachten zij door in een kraakpand, nacht 2 in de Watergraafsmeerkerk, nacht 3 in kerken in Amsterdam Noord, toen werd een pand op de Weteringschans voor hen gekraakt. Zonder papieren blijft het half werk.

De tijd voor half werk is al lang voorbij, zei Eduard Nazarski van Amnesty International op 3 september jl over het detentiebeleid van de overheid. Tien dagen daarna kwam de brief van staatssecretaris Teeven in de publiciteit. Inderdaad, de staatssecretaris stelt dat hij alleen voor de helft van het vreemdelingenbeleidsterrein iets kan verbeteren. Hij komt met een versoepeling van het detentiebeleid voor vreemdelingen die geen overlast bezorgen. Dat klinkt positief. De cellencapaciteit wordt gehalveerd tot 933, dat is ongeveer het huidige aantal cellen in gebruik, alleen bij hoge uitzondering zouden gezinnen met kinderen nog worden gedetineerd, er wordt gekeken of het visiteren aan het lijf kan worden vervangen door bodyscans, het voornemen bestaat om (ook voortaan) minstens twee uur bezoek per week toe te staan. Wij vinden elk voornemen tot verbetering, hoe dan ook, een voornemen dat ons positief moet stemmen. 

Ongeveer de helft van de gedetineerden in Nederland, de voor de overheid moeilijkste helft, blijkt onuitzetbaar, wordt al vele jaren geklinkerd en teveel daarvan worden daarna weer opnieuw gedetineerd. (Volgens het Meldpunt Vreemdelingendetentie soms tot 11 keer.) De andere helft is nu in het septembervoorstel van de staatssecretaris onderwerp van nieuw beleid. De moeilijke groep van onuitzetbaren lijkt geen verbeteringen te ondergaan. Wij vrezen dat de asielzoekers op half werk getrakteerd worden. We verkeren nu in een de politiek welgevallige mistbank, wie weet in welke mate de gedetineerden er in de komende praktijk beter op gaan worden? Binnen kortere of langere tijd zullen we hier geconfronteerd worden met gevolgen van de uitvoering van het aangeduide gehumaniseerde detentiebeleid.

Mogen we het een stap vooruit noemen dat, zoals veertien jaar geleden een aantal fractie-woordvoerders in de Tweede Kamer, de staatssecretaris nu zelf stelt: “Als vreemdelingen heel lang in detentie zitten,wordt de animo om terug te keren steeds kleiner. Dus ook inhoudelijk gezien is er veel voor te zeggen om efficiënter met dit middel om te gaan.”

Inhoudelijk? Hoe het ook zij, we blijven hopen dat menselijkheid terrein moge winnen. We hopen op het humaan behandelen van  mensen zonder strafblad. De hemel beware hen en ons. Wij blijven hopen en waken.

Het Meldpunt vreemdelingendetentie constateert in zijn september nieuwsbrief een forse stijging in het aantal klachten over de medische zorg, isolatie, bejegening en contact met de buitenwereld, geweld bij uitzettingen, plaatsing van hongerstakers in isoleercellen, enz  De beoogde scheiding in twee regimes baart het Meldpunt grote zorgen. Bij het verblijfsregime meer tijd de celdeur open maar binnen de beperkte ruimte van de afdeling neemt de gevangenissfeer niet weg. Voor het beheersregime met 23 uur per etmaal  de celdeur op slot bestaat beduchtheid bij het Meldpunt vanwege de vergaande beperkingen van de persoonlijke vrijheid. Met de gedetineerden moeten wij afwachten tot en of de wetsvoorstellen een concretere invulling verschaffen. We blijven met U hopen op menselijkheid en ontferming.

Wordt vervolgd.

RECHTEN VAN DE VREEMDELING

september 2013

Volgens TV programma De Vijfde Dag woensdag  jl. heeft de IND tussen Kerst en Oudjaar een doodziek meisje uit Georgië uitgezet met haar familie naar Polen. Bij Renata Agamiryan (6 jaar) werd een dag later acute leukemie geconstateerd. Wegens het negeren van hulpverzoeken overweegt een Poolse mensenrechtenorganisatie een rechtszaak aan te spannen tegen de Nederlandse staat. In de op gang komende discussie, zegt staatssecretaris Teeven in de Volkskrant van eergisteren, dat er geen bezwaar was om Renata uit te zetten, want:” Binnen de EU . kunnen we ervan uitgaan dat goede medische zorg in alle lidstaten gegeven wordt. Alleen als iemand iets heeft waarvoor direct ingrijpen noodzakelijk is, zoals  bij een hartinfact, dan wordt de vlucht uitgesteld.” Als de ouders 5 dagen later bij de dokter waren gekomen, had zij het volgens de Poolse artsen niet overleefd. Moeten we ernstige zorgen hebben over de medische zorg hier en in de andere 3 detentiecentra? Bijna de helft van de klachten ingediend bij het Meldpunt Vreemdelingendetentie van stichting LOS gaat over de medische zorg.

Terwijl  we in Nederland om de beurt vakantie houden, voor zo ver dat ons mogelijk is, gaat het opgesloten houden van ongedocumenteerden  gestoord door.                   30°C  in de cel?

Staatssecretaris Teeven zit in de zomerse hitte zich waarschijnlijk suf te peinzen hoe hij het toch al ongehoord humane vreemdelingenbeleid en  detentiebedrijf in ons land op parlementair verzoek humaan kan maken.  We hebben hier tal van mogelijkheden daartoe opgesomd, citerend uit een onafgebroken reeks rapporten, adviezen, onderzoeken en voorbeelden uit andere landen. Die optocht van publicaties gaat door, zoals de wakes op Schiphol, in Rotterdam en hier doorgaan. U weet waarom!

De hooglereraren Staring en van Swaaningen van de Erasmus School of Law vulden een themanummer van het Tijdschrift over Cultuur en Criminaliteit over wat ons hier bijeen brengt. Het buitensluitend beleid van de overheid is blind en doof voor veel onderzoek dat vaststelt dat strengheid in het vreemdelingenbeleid averechts werkt.

Het College Rechten van de Mens geeft recent een lange reeks aanbevelingen Velen klinken ons bekend in de oren.  Voor de Staatssecretaris ongetwijfeld ook. Een greep, soms in mijn woorden:

Verruim het aantal projecten voor alternatieve vreemdelingenbewaring;

Verzeker voldoende zinvolle dagbesteding voor gedetineerden;

Bied hen toegankelijke medische en ook psychiatrische zorg;

Beëindig de vreemdelingendetentie van kinderen;

Trek de voorstellen in voor opslag van biomedische gegevens van vreemdelingen;

Regel dat kosten van een onmisbare medische tolk voor hen worden vergoed;

Breng het fatsoen terug in de visitaties aan het lichaam;

Vreemdelingen moeten altijd veilig aangifte kunnen doen, zonder meteen gedetineerd te worden

Geen strafbaarstelling van illegaal verblijf voor onuitzetbaren.

Positief nieuws:

De aanklacht  tegen de Nederlandse overheid van de Protestantse Kerk in Nederland samen met de Conference of European Churches wegens schending van het Europese Handvest is ontvankelijk verklaard. Het gaat over geen voedsel, kleding en opvang bieden aan mensen die dat nodig hebben. Over enkele maanden volgt een inhoudelijke uitspraak.  In de klacht worden de mensen uit de Vluchtkerk als een van de voorbeelden genoemd.

Wordt vervolgd.

Asielrecht

Juli 2013

Het recht om asiel aan te vragen staat in de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens, artikel 14. De term asiel komt van het Griekse woord ‘asulon’ en betekent iets als ‘plaats waar niet geroofd wordt’, een ‘vrijplaats’. Onder ‘asiel’ verstaan we nu een toevluchtsoord dat bescherming biedt tegen gevaren en vervolging.

In het Vluchtelingenverdrag uit 1955 is dat recht om asiel aan te vragen verder uitgelegd. Er staat dat een persoon die uit gegronde vrees voor vervolging wegens zijn ras, godsdienst, nationaliteit, het behoren tot een bepaalde sociale groep of zijn politieke overtuiging zijn land moet verlaten, in een ander land asiel moet worden verleend.

In de politiek, de media en onder de burgerij is bij tijd en wijle onrust over het aantal vluchtelingen dat asiel vraagt in Nederland. Van alle asielzoekers die naar het westen komen wordt meer dan de helft na onderzoek niet erkend als vluchteling en teruggestuurd.

Zij werden wel erkend en mochten blijven:

Bob Marley, Gene Simmons, Mika, Miriam Makebe, Gloria Estefan, de familie Von Trapp, Chopin, Thomas Mann, Kader Abdollah, Salvador Dali, Marlene Dietrich, Milos Forman, Madeleine Albright, Jean-Luc Dehaene, Albert Einstein en Anne Frank. Allen moesten hun land verlaten uit angst voor onderdrukking, gevangenschap of (burger)oorlog. Sommigen bleven voor kortere tijd, anderen voorgoed.

Hebben Uitgeprocedeerden ook rechten?

Twee asielzoekers, een man (21) uit Sierra Leone en een vrouw (29) uit Mali, dienden onlangs een klacht in omdat ze vanwege hun hongerstaking in een isoleercel met camerabewaking werden geplaatst. Ze kregen gelijk van de commissie van toezicht van het Justitieel Centrum Schiphol

Als gedetineerden in een isoleercel zitten, betekent dit dat zij 23 uur per dag in een ruimte verblijven met alleen een matras, een zitje, een toilet en een wastafel. Zij mogen een uur naar buiten, in een luchtkooi.  Uit medische literatuur blijkt dat deze behandeling kan leiden tot psychische beschadiging, waaronder angstaanvallen, paniek, concentratiestoornissen of psychoses.

Het gebruik van isoleercellen is volgens de advocatenvereniging ‘een structurele mensenrechtenschending’.

Illegaal en recht.. (uit het jaarverslag van STIL) 

Solidariteitsorganisatie STIL uit Utrecht geeft humanitaire noodhulp aan vluchtelingen en migranten zonder verblijfsvergunning en komt op voor hun belangen. Dagelijks heeft STIL te maken met vluchtelingen die op straat gezet zijn, soms na jarenlang verblijf in asielzoekerscentra, soms twee weken na aankomst in Nederland. Vaak verkeren ze in medische en /of humanitaire nood.

Bij STIL kloppen in een jaar meer dan 200 mensen aan die op straat staan en geen kant op kunnen. Ze mogen niet werken, zich niet verzekeren tegen ziektekosten en hebben geen toegang tot opvang of bijstand.

Wij helpen dan medisch noodzakelijke zorg te regelen. Dat kan gaan om medicijnen, een verloskundige, psychische hulp, huisarts of tandarts. (zie elders- medische hulp). Ook kijken we naar juridische mogelijkheden

 STIL signaleerde in 2012 een toename van het aantal mensen dat in onze ogen in een volstrekt onverantwoorde, zorgelijke en soms zelfs levensbedreigende situatie terecht kwam doordat ze op straat gezet waren (meestal als uitgeprocedeerd vluchteling, soms nog in procedure) waarbij er onvoldoende nazorg geregeld was in de zin van uitleg over waar en hoe de nodige medicijnen en zorg te krijgen.

Ze hebben daar wel recht op! Maar de weg weten ze niet.

Hierdoor ontmoetten we in 2012 relatief veel mensen in schrijnende medische situaties. Dit is op zich altijd al het geval geweest bij STIL, echter de ernst van de medische nood en het aantal mensen in de problemen zijn toegenomen. Dit vinden wij zeer zorgwekkend. Het ging bijvoorbeeld om mensen met ernstige suikerziekte, erge pijnklachten of in erg verwarde (kwetsbare) toestand. 

Het probleem van de vele dakloze vluchtelingen is niet (meer) op te vangen door organisaties zoals STIL, kerken en particulieren. De nood is te groot, te ernstig, we kunnen te weinig oplossingen bieden en het gaat om te veel mensen.

Terugblik fietstocht Wereldvluchtelingendag

20 juni 2013 en 2 juli

Fietsen langs locaties van migratie op Wereldvluchtelingendag 20 juni 2013.

We beleefden met de groep fietsers een bijzondere dag van uitersten: langs prachtige routes door de historische binnenstad van Utrecht en de bossen van Zeist, van eten en drinken in mooie tuinen tot een ijsje in de regen.
Fietsen langs rechteloze illegalen en langs plekken van hoop voor kinderen en vluchteling-studenten.We hoorden verhalen van vluchtelingen van nu en van vroeger. Eén ding werd overduidelijk: migratie is van alle tijden, levert moeilijkheden op, maar brengt ook veel goeds.

Vrolijkheid voor kinderen in asielzoekerscentra

Direct naast het startpunt bij het Protestants landelijk dienstencentrum ligt een asielzoekerscentrum (AZC). We bezoeken daar De Vrolijkheid, een netwerk van kunstenaars, theatermakers en musici. Ze helpen kinderen in de 35 Nederlandse AZC’s om hun ervaringen creatief te verwerken, hun talenten te ontdekken en vrolijkheid in hun leven te brengen. Coördinator Jos de Vida: “Ik vind het moeilijk dat zoveel kinderen hun ouders moeten verzorgen en voor hen moeten tolken. Maar het is mooi om de veerkracht en de talenten van kinderen te zien.”

Ondersteuning van illegalen
We fietsen langs twee plekken waar uitgeprocedeerde vluchtelingen of mensen zonder papieren hulp kunnen krijgen. We kunnen niet naar binnen, mogen niet fotograferen. In en voor het kleine pand van STIL is het een drukte van belang. Sommige mensen lijken gelaten, anderen gestresst. Een Irakees ontbloot zijn bovenlichaam: ze hebben hem in Irak een nier ontnomen. Hij slaapt al 8 maanden op straat, wordt geregeld opgepakt. Een rusteloos onzeker leven. We fietsen langs het Ubuntu Huis waar o.a. activiteiten zijn voor dakloze vluchtelingen.

Drie vluchtelingenstromen in de Waalsekerk
We krijgen een rondleiding door de Waals Pieterskerk, de oudste kerk vanUtrecht (1048) en drinken koffie in de prachtige tuin vol kruiden met passende bijbelteksten. In de 16e eeuw vluchtten Waalse protestanten naarNederland. Deze Franstalige kerk is door hen opgericht. Later zochten de protestantse Hugenoten uit Frankrijk hier ook hun toevlucht. De derde stroom vluchtelingen (Franstalige Afrikanen) heeft voor verjonging van de kerk gezorgd. Een boeiende mix van culturen.

Doopsgezinden met roots over de hele wereld
Op bezoek bij een onopvallende Doopsgezinde kerk in een voormalige brouwerij. Rita van der Wijk-Kaethler vertelt de vluchtgeschiedenis van haar eigen familie: van Pruissen, Polen naar Zuid Rusland, Siberië, Paraguay en Canada, soms om religieuze, maar ook om economische redenen. Zelf geboren en getogen in Paraguay, liep ze op het Doopsgezinde Wereldcongres in Amerika haar huidige Nederlandse man tegen het lijf. In de kerk zaten vroeger de vrouwen en kinderen in het midden en de mannen aan de zijkanten er omheen om hen te beschermen.

UAF laat vluchtelingen studeren
Marriëtte Flipse van UAF vertelt ons wat een kapitaalvernietiging het is als hoogopgeleide vluchtelingen in Nederland laaggeschoold werk moeten doen of als vluchtelingen een afwachtend passief bestaan leiden. Het UAF helpt jaarlijks zo’n 300 vluchteling studenten met studie en werk. De directeur met Iraanse roots heeft ooit zelf via het UAF kunnen studeren. Een opbeurend verhaal. Hier zijn vluchtelingen geen slachtoffers, maar krijgen ze kansen om hun talenten te benutten in Nederland of later weer in hun land van herkomst.

Evangelische Broedergemeenschap in Zeist
We vervolgen onze weg naar Zeist via een prachtige groene route over de Bisschopswetering, een verborgen weg die de Utrechtse bisschop nam toen de katholieken onderdrukt werden. We fietsen langs Slot Zeist en lunchen in de prachtige tuin van de Evangelische Broedergemeente. Opgericht na de dood van de Tsjechische hervormer Johannes Hus in 1415, in de 17e eeuw hevig vervolgd. In de 18eeeuw stichtte Hernhutter graaf Zinzendorf in Zeist een bloeiende ondernemende christelijke gemeenschap, die veel welvaart bracht. Tegenwoordig bestaat de Zeister gemeenschap voor een groot deel uit Surinaamse Nederlanders. Binnenkort vieren zij 150 jaar afschaffing van de slavernij. Tegenover het Broederplein is ook een Zusterplein, waar de protestantse ontwikkelingsorganisatie ICCO voor haar intrek bij Kerk in Actie jarenlang huisde.

Uitgekotst of welkom geheten
Tijdens onze tocht door de bossen begint het langzaam steeds harder te regenen. We krijgen juist op dat moment een ijsje en schuilen in de ‘rijdende kerk’. Somaliër Samatar vertelt daar zijn vluchtverhaal: met tantes en zussen als 6-jarige op de vlucht van Noord Somalië naar Ethiopië. Na lang zoeken weer herenigd met zijn ouders, die 2 jaar later met hun gezin per vliegtuig via Rome naar Nederland vluchten. Als 8-jarige een week gevangen gezeten op Schiphol, teruggestuurd naar vliegveld Rome, uitgehongerd bedelen bij toeristen, teruggestuurd naar Ethiopië. In de burgeroorlog die daar net uitbreekt, worden enkele Somaliërs vermoord. Er ontstaat een schandaal: Nederland en Italië hebben vluchtelingen geen bescherming geboden. Dit is de redding van Samad en zijn familie. Ze worden uitgenodigde vluchteling in Nederland. Zo groot kan het verschil zijn als er wel of niet geloofd wordt in jouw verhaal. Zonder hard bewijs worden vluchtelingen met wantrouwen bejegend…

Een wake bij gevangen vluchtelingen in Kamp Zeist
We doen tot slot mee aan bij de wake in Kamp Zeist, die omliggende kerken maandelijks houden sinds in 2005 bij de brand in de gevangenis op Schiphol vluchtelingen om het leven kwamen. De kerken blijven dit doen totdat er geen vluchtelingen meer onschuldig gevangen gezet worden. We zingen: “Als alles duister is, ontsteek dan een lichtend vuur dat nooit meer dooft”. We horen verhalen van het onrecht dat vluchtelingen in Nederland wordt aangedaan. We plaatsen bloemen in de hekken.

Boeiende mede fietsers
Daarna ondernemen we de terugtocht naar Utrecht. Boeiend zijn ook de gesprekken onderweg met onbekende mede fietsers, allen begaan en soms zeer actief betrokken bij vluchtelingen of zelf vluchteling. Aangenaam gezelschap om een dag mee op te fietsen. Bekijk een filmpje van het Reformatorisch Dagblad op het meest regenachtige moment van de route.

Wereldvluchtelingendag:

Wij waken hier sinds de brand in het cellencomplex op Schiphol-Oost , oktober 2005. Wij blijven hier waken zolang vreemdelingen zomaar worden opgesloten terwijl zij niets misdeden toen ze naar een veilige toekomst zochten. Als dat stopt, meneer Teeven, dan stoppen wij ook. 

Vreemdelingen noemt ons land de mensen die hier binnen wonen.
Maar zij zeggen:
Noem mij geen vreemdeling, mijn woorden klinken vreemd,
maar mijn gevoelens zijn dezelfde als die van jou.
Noem mij geen vreemdeling; ik wil mensen dichtbij me
omdat het zo koud is en kil, diep in mijn hart
Noem mij geen vreemdeling; de grond waarop wij lopen is dezelfde,
maar niet het “beloofde land “ dat ik had verwacht.
Noem mij geen vreemdeling; grenzen zijn mensen werk,
scheidsmuren bouwen wij zelf en isoleren jou ook.
Noem mij geen vreemdeling: ik zoek zoals jij vrede en recht
in naam van God , zo is er maar één.

Parlementaire enquête asielzoekers’
Er moet een parlementaire enquête komen over het beleid rondom vreemdelingendetentie in Nederland. Die mening heeft Elcke Bonsen, vertrouwensarts van onder andere de Guinese hongerstaker Bah, stelt voor dat er een parlementaire enquête komt naar de detentie van asielzoekers
De heer Bah is tijdens zijn uitzetting geweigerd door de piloot in Parijs om nog verder vervoerd te worden, onder meer vanwege het protest dat er onder Guinese passagiers ontstond tegen de schandalige behandeling die hem (wederom) ten deel viel. Buiten Nederland vindt men het hier en daar gelukkig nog steeds niet normaal hoe wij hier met die mensen om menen te kunnen gaan.
Een getuige van het wanbeleid: Beroep betreffende visitatie van een vreemdelinge in detentiecentrum

Onderstaand volgen enkele letterlijke passages uit een recente uitspraak, gepubliceerd door Eduard Nazarski, directeur van Amnesty
Een asielzoekster die negen dagen in aanmeldcentrum Schiphol op een afdeling met andere vreemdelingen had verbleven, werd toen naar een centrum voor vreemdelingenbewaring overgebracht. De directeur beslist dat klaagster in het belang van de orde en veiligheid in de inrichting gevisiteerd diende te worden … Klaagster weigerde echter mee te werken.
Er werd de vrouw te verstaan gegeven dat het personeel haar dan zou uitkleden. En dat daar ‘in verband met de veiligheid’ mannelijke personeelsleden bij aanwezig zouden zijn. Omdat klaagster bleef weigeren mee te werken is zij door personeel ontkleed. Er is een beenklem toegepast, een techniek om de benen uit elkaar te dwingen. Volgens de directeur is er geen sprake geweest van vaginale visitatie. Wel heeft een vrouwelijk personeelslid klaagsters bilnaad geschouwd omdat klaagster weigerde de verzochte kniebuigingen te maken. Nu klaagster geweigerd had mee te werken aan de reguliere visitatie … kon de directeur in redelijkheid beslissen klaagster in het belang van de orde en veiligheid van de inrichting de maatregel van afzondering op te leggen.
Volgens het medisch dossier is mevrouw ernstig getraumatiseerd ten gevolge van ondergane verkrachting en mishandeling in het land van herkomst.
Bekend was immers dat klaagster in het verleden altijd, zij het onder protest, had meegewerkt aan visitaties bij terugkomst in de inrichting. Een trauma op dit gebied behoefde men dus niet te verwachten. Bovendien had klaagster geen enkele reden gegeven voor haar weigerachtige houding.
Dat er twee mannelijke personeelsleden aanwezig waren is volgens de commissie geen onbehoorlijke procedure, omdat de vrouw daarvoor gewaarschuwd was en er bovendien ‘ op dat moment geen andere, vrouwelijke personeelsleden beschikbaar waren.’ Dat de bilnaad is geschouwd acht de commissie:een proportionele maatregel gelet op klaagsters weigering om kniebuigingen te maken. Ten aanzien van het aanleggen van een beenklem bij klaagster, geldt het volgende. Voldoende aannemelijk is dat klaagster op dusdanige wijze verzet heeft geboden tegen de visitatie dat het gebruik van vrijheidsbeperkende middelen, zoals een beenklem, gerechtvaardigd was.
Op een enkel punt stelt de commissie de klaagster in het gelijk:Van het gebruikmaken van dit middel [de beenklem] had een schriftelijk verslag, als bedoeld in artikel 9, eerste lid, van de Geweldsinstructie penitentiaire inrichtingen, moeten worden gedaan. Een dergelijk verslag ontbreekt. Dit onderdeel van het beklag zal daarom op formele gronden alsnog gegrond worden verklaard. Aan klaagster zal een tegemoetkoming worden toegekend van 15 euro.
Teeven heeft inmiddels besloten dat de “gewone” illegaal in Nederland verblijvenden niet meer zullen worden opgesloten. Dit nieuws klinkt te mooi om waar te zien.. en komt vandaag als het cadeautje dat iedereen verdient. Nu nog daden. Wij waken nog.
• Omdat vrijheidsberoving van mensen-zonde-strafblad schending van basisrechten is
• Omdat dat plaats vindt in het Detentiecentrum Zeist
• Omdat het onacceptabel is dat mensen, hoewel slechts in vreemdelingenbewaring, als criminelen worden behandeld
• Omdat dat de enige verklaring kan zijn voor het gebrek aan openheid in de centra
• Omdat de mensen achter prikkeldraad weten dat we er even zijn
• Omdat zij daardoor bemoedigd worden
• Omdat we, door het ontbreken van een opvanglocatie, met lege handen staan wanneer mensen worden geklinkerd
• Omdat we ons schamen voor een Nederland dat om deze reden in het zwartboek van Amnesty International staat
• Omdat dit alles geweten moet worden
• omdat zwijgen medeschuldig maakt……

Juni 2013: Situatie nu

Hongerstakers ook in het DTC Kamp van Zeist kwamen recent in het nieuws. Over hun lot weten we verder niets.

Oproep Raad van Kerken na bezoek aan Detentiecentrum Rotterdam op 15 mei jl.

De in de afgelopen maand uitgebroken hongerstakingen riepen de Raad van Kerken Nederland naar Rotterdam. Na afloop werd een verklaring uitgegeven. Daarin wordt klare taal gesproken: het Nederlandse vreemdelingenbeleid is vastgelopen. Schrijnend en onthutsend. Mensonwaardig beleid en ontspoorde uitvoering  ervan. Psychisch zieke mensen in detentie, zwaar gehandicapte kinderen in gedwongen gezinslocaties, gezinnen die gescheiden van elkaar worden uitgezet, in Kamp van Zeist de man die door oorlogs- en asielbeleidstrauma’s ernstig psychisch gewond in een isoleercel zit omdat hij suïcide probeerde en zich nu insmeert met ontlasting. Het personeel weet geen raad. Zowel de isoleercel als hem in de ontlasting laten zitten is inhumaan. In Rotterdam een hongerstaker met al 20 jaar een verblijfsvergunning, die enkele maanden betaald werk buiten het land heeft gedaan en daarom wordt uitgezet. In gezinslocatie Katwijk een halfzijdig verlamde mevrouw met een driejarig dochtertje dat gehandicapt niet lopen kan, toch mag de deurdranger niet van de deur af, boete € 15. Deze uiteenlopende voorbeelden die de Raad geeft zijn van recente datum. De Raad van Kerken roept op om menswaardig om te gaan met mensen die meer dan anderen kwetsbaar zijn. Kansen op een toekomst moeten worden geboden, ook aan mensen die uiteindelijk niet in Nederland mogen blijven. Het asielbeleid en de uitvoering ervan moeten grondig worden herzien.

Campagne tegen het gesomber in en over Nederland

De stichting Wereldland Nederland is met steun van meer dan honderd bedrijven midden april een campagne gestart om Nederlanders meer vertrouwen in eigen land te geven. Terwijl 90% van hen tevreden blijkt met hun persoonlijke situatie, is slechts 20% tevreden over het maatschappelijke, economische en politieke klimaat in Nederland. Wij hier maken elke wake duidelijk dat er grondige reden voor onvrede is met hoe wij in de Nederlandse samenleving, de overheid, de politiek omgaan met elkaar, met mensen, met vreemdelingen. Bedrijven als Philips en Heineken, Facebook, Google, de publieke omroepen en de commerciële zenders doen mee. Ook het Rijksmuseum doet mee. We kunnen nog wat verwachten. Is het een idee voor de Detentiecentra om ook mee te doen in deze campagne? Interesse?

  1. Laat dan de celdeuren open, ook van 16 tot 8 uur, om te beginnen. Einde aan het cellulair bestaan!
  2. Laat de bewoners hun mobiele telefoon houden, om te beginnen. Laat ruim bezoek toe, om te beginnen.
  3. Geef toegang tot internet aan mensen die geacht worden hun heil elders in de wereld te zoeken, dit om te beginnen.
  4. Geef journalisten toegang tot de gedetineerden, als eerste stap.
  5. Geef opleidingsmogelijkheden aan uitgeprocedeerden om de overleving in hun thuisland te bevorderen, om te beginnen.
  6. Laat werken toe.
  7. Laat gedetineerden naar hun terminale familieleden mogen reizen, zoals criminele gevangenen mogen.
  8. Geef wie ontslagen wordt onderdak en medische zorg als het om zieke mensen gaat, om te beginnen.  
  9. Doe de isoleercellen na ontruiming voor eeuwig op slot, om te beginnen.
  10. Geef om te beginnen de kwaliteit van de medische en psychische zorg binnen de detentiecentra een kick boven het niveau van een moeizaam verstrekte paracetamol.
  11. Geef informatie over de toestand van honger- en dorststakers, hoeveel inmiddels, waar en hoe lang?
  12. Geef integer informatie over het aantal suïcides en pogingen daartoe.
  13. Laat de op Schiphol landende vreemdelingen die niet op staande voet toegelaten kunnen worden niet weken lang achter slot en grendel wachten, om te beginnen.   Kortom, maak de schandelijke vreemdelingenopvang hier en elders in ons land  iets humaner, om te beginnen.  Wereldland Nederland, maak van je buitenlandse bezoekers vrienden in plaats van gefrusteerden, als ze geen verblijfsvergunning kunnen krijgen. De wakes gaan door zo lang documentlozen achter de tralies zitten.

Internationale Vluchtelingendag 20 juni

Op donderdag 20 juni is het vluchtelingendag. Hier bij de ingang van het Detentiecentrum Kamp van Zeist is het eindpunt van de fietstocht van Kerk in Actie uit Utrecht. Wij houden ook dan een wake. Of u wel of niet meefietst, u bent hartelijk welkom. De V.N.Hoge Commissaris voor Vluchtelingen rapporteerde recent  meer dan 1,2 millioen Syrische vluchtelingen. Het merendeel is naar Jordanië, Libanon en Turkije gevlucht. In Europa zijn ze vooral in Duitsland en Zweden. De nabuurlanden van Syrië worden gevraagd om hun grenzen open te houden voor deze menselijke tragedie. Maar Europa investeert in meer Fortex beveiliging van de E.U. grenzen en vluchten naar hier is erg moeilijk geworden. Degenen die het toch proberen lopen hoge risico’s:  20 duizend hebben de laatste jaren  hun leven verloren op weg naar Europa, verdronken op de Middellandse Zee of in rivieren, gestikt in vrachtcontainers en zo meer. Op 20 juni worden deze mensen, gestorven op weg naar een waardig leven in Europa, herdacht.

Het einde van het huidige detentiebeleid  is in zicht

De recente ontwikkelingen leiden mij tot de inschatting dat het detentiebeleid in Nederland zo niet langer door gaat. Menselijk, politiek, maatschappelijk, medisch, juridisch, zelfs economisch is het detentieregiem aan zijn eind. Over en sluiten. Zo zij het.         

Tot 20 juni en 7 juli” [Binte Roda]